Το Πολυτεχνείο της Αθήνας είναι από τα πιο παλιά ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης της Ελλάδας. Είναι επίσης ένας κεντρικός συμβολικός και ιστορικός τόπος της σύγχρονης ελληνικής αντίστασης. Στις 14, 15 και 16 Νοεμβρίου 1973 οι φοιτητές του Πολυτεχνείου κλείστηκαν μέσα στη σχολή. Εκεί άρχισαν να εκπέμπουν πειρατικά από το ραδιόφωνο, καλώντας τον λαό της Αθήνας να αντισταθεί στη δικτατορία. Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου ένα στρατιωτικό άρμα μάχης τύπου ΑΜΧ-30 έσπασε την κεντρική πύλη και όρμησε στον προαύλιο χώρο. Δεκάδες άτομα σκοτώθηκαν στα γεγονότα που επακολούθησαν και η εξέγερση μεν έληξε, αλλά αποτέλεσε την απαρχή της πτώσης της δικτατορίας την επόμενη χρονιά.

Τρεις από τους φοιτητές που πρωτοστάτησαν στην εξέγερση και στην κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1973, ο Διονύσης Μαυρογένης, ο Γιώργος Οικονόμου και η Τιτίκα Σαράτση, επισκέφθηκαν ξανά το μέρος και μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών εκείνου που στη συνέχεια η documenta 14 ονόμασε Continuum –όρος και δεοντολογία που αντλήθηκαν από την παρτιτούρα του έργου Επίκυκλος (1968) του Γιάννη Χρήστου– η οποία αποτέλεσε το πειραματικό πλαίσιο για τα εργαστήρια που έγιναν με καλλιτέχνες, επιμελητές, την ομάδα της documenta 14 και ειδικούς προσκεκλημένους, και τα οποία κατέληξαν στη διαμόρφωση της δημόσιας έκθεσης στην Αθήνα και στο Κάσελ. Η διαδικασία ξεκίνησε στις 28 Μαρτίου 2016 και συνεχίστηκε με πολλές μεμονωμένες δράσεις. Και προτού ξεκινήσουν όλα, η ελάχιστα παρεμβατική ανακαίνιση, που όμως μεταμόρφωσε την Αίθουσα Πρεβελάκη της Πρυτανείας της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Αριστείδη Αντονά.

Τον Αύγουστο του 1933 η τέταρτη συνάντηση του CIAM (Congrès Internationaux d’Architecture Moderne / Διεθνή Συνέδρια Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής) διεξήχθη πάνω σε ένα κρουαζιερόπλοιο που ταξίδεψε από τη Μασσαλία προς την Αθήνα, περνώντας από τα ελληνικά νησιά. Οι συμμετέχοντες του συνεδρίου ανήκαν στην πρωτοπορία του διεθνούς κινήματος του μοντερνισμού – μεταξύ άλλων ήταν ο Alvar Aalto, ο Le Corbusier, ο Fernand Léger, η Charlotte Perriand και ο Josep Lluís Sert. Το συνέδριο έληξε με την περίφημη έκθεση που πραγματοποιήθηκε στο Πολυτεχνείο της Αθήνας και η ομάδα συνέταξε τη «Χάρτα των Αθηνών», η οποία όρισε μια νέα πολεοδομική προσέγγιση ως προς τον σχεδιασμό κτιρίων και τη λειτουργικότητά τους. Με πηγή έμπνευσης αυτά τα γεγονότα, ο Rainer Oldendorf συνεργάζεται με φοιτητές και καθηγητές από την Αθήνα, τον Βόλο, το Κάσελ και την Μπεζανσόν, προκειμένου να ξαναδουλέψουν την αυθεντική έκθεση Functional City (Λειτουργική πόλη) και να δημιουργήσουν μια δική τους, με την οποία θα αμφισβητήσουν το γερμανικό «DIN» (Deutsches Institut für Normung – Γερμανικό Βιομηχανικό Πρότυπο), δηλαδή την τυποποιημένη αντιμετώπιση του σχεδιασμού. Επίσης, στο Πολυτεχνείο εκτίθενται ένα έργο του Pope.L και μια βελανιδιά που φύτεψε ο Sokol Beqiri δίπλα στην Αίθουσα Πρεβελάκη, η οποία είναι μπολιασμένη με κλαδιά από μια βελανιδιά στο Κάσελ.