Ο ήχος είναι το πρωτογενές µέσο έκφρασης του Emeka Ogboh, από το οποίο εκκινεί για να εµπλέξει και άλλα µέσα στις απόπειρές του να διερευνήσει τα περίπλοκα ζητήµατα του κόσµου µας. Ο Ogboh, ο οποίος γεννήθηκε το 1977 στη Νιγηρία, χρησιµοποιεί ως υλικό του τον ήχο, καθώς και τις ακουστικές του ποιότητες. Ενδιαφέρεται για εκείνο που ο Richard Leppert, στο έργο του «Reading the Sonoric Landscape» (Διαβάζοντας το ηχηρό τοπίο), αποκαλεί «πανταχού παρουσία της ηχηρότητας». Στο Λάγκος, για παράδειγµα, ο ήχος δεν ακούγεται µόνο αλλά και γίνεται αισθητός, αφού καθορίζει τον ρυθµό και την υφή της πόλης. Το κολάζ από κλάξον και µουγκρητά κινητήρων, ηλεκτρικές γεννήτριες και θορύβους µηχανηµάτων· ο ήχος της µουσικής που εξαπλώνεται από τα γιγάντια ηχεία πάνω από όλη την πόλη· τα κλάµατα, τα ουρλιαχτά και οι στριγκλιές από πλασιέ του δρόµου, µωρά, περαστικούς και οδηγούς λεωφορείων, όλα αυτά οδήγησαν τον Ogboh να δηµιουργήσει κοµµάτια όπως το Lagos-Oshodi (Λάγκος-Οσόντι, 2011) και το Lagos State of Mind (Λάγκος, τρόπος σκέψης, 2012).

Στο The Song of the Germans (Το τραγούδι των Γερµανών, 2015) χρησιµοποιεί τον ήχο για να θέσει επί τάπητος ζητήµατα όπως τα δικαιώµατα, ο εθνικισµός, η ξενοφοβία και ο ρατσισµός. Σε µια Γερµανία όπου ένας στους πέντε κατάγεται από οικογένεια µεταναστών, στην εποχή των προσφύγων και µιας ριζικής στροφής προς την Ακροδεξιά µε την εµφάνιση οργανώσεων όπως η εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση NSU και το κίνηµα Pegida, ο Ogboh διερωτάται κατά πόσον το σύνθηµα «Ενότητα, Δικαιοσύνη και Ελευθερία» που περιλαµβάνεται στον εθνικό ύµνο της Γερµανίας Das Lied der Deutschen –µε στίχους που έγραψε ο August Heinrich Hoffmann von Fallersleben το 1841– ισχύει για όλους ή µόνο για µερικούς. Έτσι ο Ogboh προβαίνει σε µια ιδιοποίηση του γερµανικού εθνικού ύµνου, τον µεταφράζει σε δέκα διαφορετικές αφρικανικές γλώσσες και κατόπιν τον δίνει για να τον τραγουδήσουν στις µητρικές γλώσσες τους τα µέλη µιας αφρογκόσπελ χορωδίας µε έδρα το Βερολίνο. Με αυτόν τον τρόπο περιπλέκει τις έννοιες της πατρίδας, της ιθαγένειας και της εθνικότητας.

Ο Ogboh εξερευνά τον τρόπο µε τον οποίο µεταφράζονται, µεταµορφώνονται, µεταγράφονται και εγγράφονται στον ήχο και στην ηχηρότητα οι ιδιωτικές, οι δηµόσιες και οι συλλογικές µνήµες και ιστοριογραφίες. Αυτό συµβαίνει όταν ανασκαλεύει τα αρχεία αναζητώντας στοιχεία από την οικονοµική κρίση του 1929 µέχρι σήµερα. Στο έργο The Way Earthly Things Are Going (Ο τρόπος που εξελίσσονται οι γήινες υποθέσεις, 2017) ο Ogboh, σε διάλογο με ένα παραδοσιακό πολυφωνικό σχήμα, πραγματεύεται μέσω του ήχου τις πολλαπλές επιπτώσεις και εκφάνσεις της κρίσης. Η γοητευτική ηχητική εγκατάσταση έχει ως θέμα την (α-)δυνατότητα της ύπαρξης σε ένα αδιέξοδο, μιλάει για τη φιλαποδημία και τη λαχτάρα, την οδύνη και την επιθυμία για επιβίωση, και περιλαμβάνει σχόλια και εντυπώσεις από μια οικονομική κρίση που μαίνεται ακόμη με αμείωτη ένταση. Σε συνεντεύξεις µε Αφρικανούς στη Γερµανία ο Ogboh ερέθισε τους γευστικούς κάλυκες των συνεντευξιαζοµένων για να χαρτογραφήσει ένα τοπίο ηχηρότητας. Συγκρίνοντας τις γευστικές εµπειρίες τους, δηµιούργησε µια συνταγή µε βάση την οποία παρασκευάζεται η µαύρη µπίρα Sufferhead original (2016). H µπίρα έλκει το όνομά της από τον πολιτικό ύµνο του Fela Kuti, τον οποίο ο Ogboh χρησιµοποιεί ως καταλύτη στη συζήτηση σχετικά µε τη φυλετική πολιτική, τις έννοιες του έθνους και τη µετανάστευση.

Bonaventure Soh Bejeng Ndikung