Από το πρόσωπό του καταλαβαίνω ότι είναι πέρα για πέρα αποκαµωµένος. Περπατούσε στο εργαστήρι του όλη νύχτα µαζεύοντας τον ιδρώτα του τον οποίο θέλει να φυλάξει σε φιάλες για το έργο του Studies of Exhaustion (Σπουδές περί εξάντλησης). Απ’ ό,τι µπορώ να δω στην οθόνη του υπολογιστή µου, το εργαστήρι του στην Κρατική Σχολή Καλών Τεχνών της Ολλανδίας είναι εντελώς άδειο. [Πόλη του Μεξικού-Άµστερνταµ, Σεπτέµβριος 2012]

Exchanges 87, 89 and 91-97 (Ανταλλαγές 87, 89 και
91-97, 2008), µελάνι σε χαρτί, 28 × 26,6 εκ. το καθένα
Ο «el picos» ζήτησε από τον καλλιτέχνη να ψάξει το σπίτι της πεθεράς του για να βρει πού έµεναν τα παιδιά του. Για κάθε προσπάθεια του καλλιτέχνη να βρει το µέρος ο «el picos» θα περπατούσε γύρω στο κελί του καταγράφοντας κάθε βήµα.
[Από τη σειρά έργων Time Divisa]

Κάταγµα στο χέρι. Είναι προφανές ότι ο ώµος του προεξέχει, χωρίς να µπορούν να τον ανατάξουν. [Πόλη του Μεξικού, 2009-11]

Ξέρω ότι έπρεπε να επιστρέψει στη Βολιβία, στα ορυχεία του Ποτοσί, κάποια στιγµή ανάµεσα στον Σεπτέµβριο και στον Δεκέµβριο του 2012. Λίγους µήνες αργότερα µου έστειλε µερικές σηµειώσεις από ένα εγχειρίδιο για την κατασκευή ενός µηχανήµατος. Τις είχε βρει στην τοπική βιβλιοθήκη:

*Μύλος: µηχάνηµα φτιαγµένο από ξύλο που χρησιµεύει στη σφυρηλάτηση ράβδων ασηµιού και χρυσού ή στη λέπτυνσή τους για την κοπή νοµισµάτων. Κατασκευασµένος από έναν τροχό, λυχνίες και τους απαραίτητους µηχανισµούς για τη µετάδοση της κίνησης µέσω κάποιας κινητήριας δύναµης – νερό, αέρα, ατµό ή κάποιον άλλο µηχανικό παράγοντα.
Από αίµα: η κίνηση που προκύπτει από ζώο ή ανθρώπινη δύναµη που κάνει τον µύλο ή τη µηχανή να κινείται.
Σηµείωση τέλους. Πρόλογος στο Molinos de Sangre: Casa Real de Moneda Circular (Potosí, 1998)

Νοµίζω ότι ο Vega Macotela είχε κουραστεί επειδή όλοι τον αναγνώριζαν ως τον καλλιτέχνη που αντάλλασσε τον χρόνο ποινής των τροφίµων στις φυλακές της Σάντα Μάρτα Ακατίτλα, στο πλαίσιο του έργου του Time Divisa. «Μου τρώνε όλο τον χρόνο και είµαι εξαντληµένος». [Δεν διευκρινίζονται ο τόπος και ο χρόνος.]

Την Τετάρτη 11 Σεπτεµβρίου 2013 ο Doyle, Kerry Α. έγραφε:

Γεια σου, Antonio,
Τι είδους κόκαλα χρησιμοποιείς για τον μύλο; Από ανθρώπους; Από ζώα; Από ποιο ζώο; Αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του έργου; Είναι εύκολο να στείλεις τα ασημένια στοιχεία χωρίς τα κόκαλα και τα κόκαλα να αντικατασταθούν όταν φτάσεις στο Ελ Πάσο; Δεν νομίζω ότι θα περάσουν
από το τελωνείο.
Φιλιά, kd

«Το µόνο πράγµα που σου ζητάµε είναι να µείνεις µαζί µας στο ορυχείο ολόκληρη την εργάσιµη µέρα. Μπορείς να πάρεις τα coca boleos (µπάλες από φύλλα κόκας) και να τα κάνεις ό,τι θέλεις». [Ποτοσί, Βολιβία, κάποια στιγµή προς το τέλος του καλοκαιριού του 2012]

Οι αργυροχόοι εργάζονται επί µήνες σε ένα αντίγραφο µικρής κλίµακας του Molino de Sangre (Μύλος από αίµα) στο Ποτοσί. Η διάµετρός του είναι 25 εκατοστά. Δεν λειτουργεί, δεν κινείται. [Πουέµπλα, Μεξικό, Μάρτιος-Δεκέµβριος 2012]

Ο Vega Macotela, που γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού το 1979, φτάνει αργοπορηµένος στη µεγάλη συνάντηση. Μπροστά από το στόµα του φοράει µια µάσκα, επειδή φοβάται µην κολλήσει τον ιό Η1Ν1. [Πόλη του Μεξικού, 2009]

Από: José Antonio Vega Macotela
Ηµεροµηνία: Τετάρτη 19 Σεπτεµβρίου 2013, 2.51 µ.µ.

Γεια χαρά σε όλους. Τα κόκαλα είναι από αγελάδες, και τα τέσσερα άλογα του Molino de Sangre/Μύλου από αίμα είναι φτιαγμένα από αυτά τα κόκαλα. Τα άλογα είναι εξαιρετικά σημαντικά. Προσπαθώ να βρω τρόπο για να τα αποσπάσω και να τα φέρω ξεχωριστά και ύστερα να τα συναρμολογήσω γρήγορα στο Rubin Center. Πρέπει να βρω λίγο χρόνο γι’ αυτό.

Χωρίς να συντρέχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος, για ένα µικρό διάστηµα πάψαµε να αλληλογραφούµε µεταξύ µας. Δύο χρόνια αργότερα µου έγραψε για να µου πει για την documenta. Θα αναπαραγάγουν τον Μύλο από αίµα σε µια υπερµεγέθη εκδοχή. «Τα νοµίσµατα είναι µνηµεία τσέπης», πρόσθεσε. [Πόλη του Μεξικού, Σεπτέµβριος 2016]

Ruth Estévez