Ο Akinbode Akinbiyi είναι χρονικογράφος του καθηµερινού µέσω της φωτογραφίας και της ποίησης. Τον απασχολεί η καθηµερινή ζωή (everydaylifeness) και όχι η καθηµερινότητα (everydayness) – δύο συνθήκες που διαφοροποιούνται από το βαθύ ενδιαφέρον του Akinbiyi για το ον: για τον άνθρωπο µεταξύ των άλλων όντων και τον τρόπο µε τον οποίο ο άνθρωπος κατασκευάζει, πλοηγείται και σχετίζεται µε κοινωνίες και τόπους.
Καθώς περπατά στους δρόµους του Μπαµάκο, του Βερολίνου, του Καΐρου, του Ντακάρ, του Γιοχάνεσµπουργκ, της Κινσάσα, του Λάγκος ή άλλων µεγαπόλεων, µε τον χαρακτηριστικό, αποφασιστικά αργό του ρυθµό και µε τη Rolleiflex µε τον διπλό φακό πάντα στο χέρι, ο Akinbiyi µελετά κοινωνικές δοµές, αποκαλύπτει το κρυµµένο, καθιστά το αόρατο ορατό. Από τη µια, τον ενδιαφέρει ο χρονικός ρυθµός της αστικής και της αγροτικής ζωής· από την άλλη, το πώς η αρχιτεκτονική και οι ροές της πόλης επηρεάζουν τις ζωές αυτές.
Την προσοχή του Akinbiyi την τραβούν οι τελετουργίες της καθηµερινής πολιτικής, η πνευµατικότητα, ο άνθρωπος πέρα από τη γυαλισµένη επιφάνεια του κατασκευασµένου εγώ. Αναζητά, συνειδητά ή ασυνείδητα, τις διαταραχές αυτής της καθηµερινής ζωής και τις πολλές παρεµβάσεις, διακοπές και αλλαγές του καθηµερινού. Σχεδόν τα πάντα στις εικόνες του γίνονται ιερά και υπερβατικά, ακόµη και οι πιο κοινότοπες κοινωνικά, πολιτικά ή ιστορικά στιγµές.
Ο Akinbiyi, που γεννήθηκε το 1946 στην Οξφόρδη από Νιγηριανούς γονείς, είναι φωτογράφος του δρόµου. Συγκεκριµένα, το εργαστήριό του είναι οι δρόµοι του κόσµου, στους οποίους περπατά για να νιώσει τον παλµό τους και να διαγνώσει την παθολογία των διαφιλονικούµενων τόπων και των κατοίκων τους. Ακόµη, ψάχνει κάτι από καιρό χαµένο, αλλά εξαιρετικά οικείο, ουσιώδες, αθώο. Όπως ο ίδιος περιγράφει την αναζήτηση αυτή, «τα τελευταία χρόνια συνειδητοποιώ ότι αναζητώ τα παιδικά µου χρόνια, εκείνη την αθωότητα και την παιδικότητα που βίωνα µεγαλώνοντας στο Λονδίνο και στο Λάγκος, για τις οποίες νιώθω ότι δεν υπάρχουν πια. Όπου βρω τέτοιες στιγµές, θραύσµατα της χαµένης αυτής αθωότητας, τις φωτογραφίζω. Ταυτόχρονα, προσπαθώ να καταλάβω τι συµβαίνει σήµερα στις πόλεις που καταγράφω».
Ο Akinbode Akinbiyi είναι «ποιητιστής», όπως χαρακτηρίζει ο Paget Henry τον Wilson Harris στο Caliban’s Reason (Η λογική του Caliban, 2000). Αυτό σηµαίνει ότι το ενδιαφέρον του για την ανάκτηση του (µεταποικιακού) εαυτού, του όντος, είναι σηµαντική προϋπόθεση για τη θεσµική ανάκαµψη.
Bonaventure Soh Bejeng Ndikung
