Καθώς επέστρεφα πεζός από τα δηµόσια λουτρά, σταµάτησα στην πύλη για να αφοµοιώσω το σκηνικό. Έµοιαζε µε παιδική ζωγραφιά που απεικόνιζε ένα χωριουδάκι µε αχυρένιες καλύβες στην άκρη της ερήµου. Ο ήλιος ανάτελλε πάνω από τη Νεκρά Θάλασσα κι εγώ στεκόµουν κατάπληκτος µπρος σ’ αυτή την παράξενη κατάσταση. Βρισκόµουν εκεί ως µέλος της τρίτης συνάντησης που είναι γνωστή µε την ονοµασία «Eternal Internet Brotherhood/Sisterhood» (Αιώνια Ιντερνετική Αδελφότητα), πρωτοβουλία του Άγγελου Πλέσσα, η οποία λάµβανε χώρα µέσα σε ένα σχεδόν εγκαταλειµµένο στρατόπεδο στη Δυτική Όχθη και γύρω από αυτήν, µια αµφιλεγόµενη περιοχή ανάµεσα σε Ισραήλ και Παλαιστίνη. Το προηγούµενο βράδυ, τα µέλη της εικοσαµελούς οµάδας µας κάθονταν γύρω από µια φωτιά παίζοντας «Μανιφέστο», ένα παιχνίδι που επινόησε εκείνο το βράδυ ο Πλέσσας. Διάβαζε µια παράγραφο από ένα βιβλίο µε καλλιτεχνικά µανιφέστα κι εµείς έπρεπε να µαντέψουµε σε ποια κινήµατα ανήκαν. Μιας και ήµασταν µια οµάδα ενηλίκων που ανήκαµε στον κόσµο της τέχνης, σταδιακά απαλλαγήκαµε από κάθε επίφαση και καθώς δεν υπήρχε κοινό να µας παρακολουθεί, βρεθήκαµε σε µια φανταστική εκδοχή µιας παιδικής κατασκήνωσης, καίτοι µέσα σε έναν πολιτικοποιηµένο χώρο όπου κανείς δεν µπορούσε να αποφύγει την πραγµατικότητα. Να ’ταν αυτό άραγε το έργο τέχνης; Μήπως το έργο τέχνης ήµασταν εµείς οι ίδιοι;

Ο Πλέσσας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974 και εργάζεται µέσα και γύρω από το διαδίκτυο. Καταχωρίζει διαδικτυακές ονοµασίες, όπως το SymmetryOfChaos.com, και τοποθετεί τους ήρωές του σε καταστάσεις ή περπατάει ανά την υφήλιο µέσα από το Google Street διαλέγοντας τοποθεσίες για τις συγκεντρώσεις του. Αφού πραγµατοποιηθούν οι συγκεντρώσεις µε την ονοµασία «Brotherhood/Sisterhood» (Αδελφότητα, 2011-), σκηνοθετεί λεπτοδουλεµένες, µαγευτικές εγκαταστάσεις που τεκµηριώνουν αυτές τις ετήσιες εκδηλώσεις· έργα για τα οποία ισχυρίζεται ότι δεν είναι γλυπτά, αλλά «εγκαταστάσεις για την προώθηση» µελλοντικών συναθροίσεων. Οι εγκαταστάσεις δεν φιλοξενούν ανθρώπους αλλά βίντεο που καταγράφουν παρελθούσες διαδικασίες, µαζί µε δηλώσεις καταγεγραµµένες στο YouTube που ανακοινώνουν το επόµενο εγχείρηµα. Ηλεκτρονικές φωνές διακηρύσσουν ότι «αρχαίες µυθολογίες µπορούν να διασυνδέσουν τη σύγχρονη κατάστασή µας»· «το διαδίκτυο δεν πρέπει να χρησιµοποιείται άκριτα ως εργαλείο, αλλά µάλλον ως µια δοµή ενάντια στις ιεραρχίες και στις κοινωνικές συµβάσεις»· «γινόµαστε σκλάβοι των “κλικ” και των “λάικ” µας»· και «µέσα από την έλλειψη του πειρασµού για το άγνωστο, το µεγαλύτερο παγκόσµιο εµπόρευµα προς πώληση που υπήρξε ποτέ είναι η προσοχή µας». Το έργο του Πλέσσα συχνά κάνει µνεία σε κοινωνικά πειράµατα από τις πρώιµες περιόδους της τεχνολογίας, σε εναλλακτικά µανιφέστα για το πώς να είναι κανείς καλλιτέχνης, σε αυτοσχέδιες συνταγές για «συναισθηµατικές πλατφόρµες» καθώς και σε «νέους κοινωνικούς ορίζοντες». Στην περίπτωση των συναντήσεων «Brotherhood/Sisterhood» και του «Experimental Education Protocol» (Πρωτόκολλο Πειραµατικής Εκπαίδευσης, 2016-), που παρουσιάστηκε εσχάτως, θαρρεί κανείς ότι καλλιτέχνες, συγγραφείς και διανοητές είναι πράγµατι το µέσο για το έργο του Πλέσσα. Συγκεντρώνει και τεκµηριώνει τον τρόπο µε τον οποίο παράγουν ή παίζουν και ο ίδιος ενεργεί τόσο ως διοργανωτής και καθοδηγητής όσο και ως συνοδός και καταλύτης κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Αν περιηγηθείτε στο διαδίκτυο, θα ανακαλύψετε περισσότερους φανταστικούς κοινωνικούς τοµείς του Πλέσσα µε τη µορφή ιστότοπων, καθώς αυτό ήταν και το αρχικό µέσο που χρησιµοποίησε ο καλλιτέχνης. Σε αυτές τις διαδικτυακές συναθροίσεις, οι νοεροί υπερφυσικοί ήρωες του Πλέσσα αλλάζουν ταυτότητες µε ένα «κλικ», αλληλεπιδρούν µεταξύ τους σε κοινωνικές και συναισθηµατικές καταστάσεις, όπως ακριβώς κάναµε κι εµείς όταν ήµασταν στην Αδελφότητα. Είτε εντός είτε εκτός διαδικτύου, οι συγκεντρώσεις του Πλέσσα συνιστούν ένα σύνολο από πειράµατα προς µια µελλοντική κοινωνία.

Ανδρέας Αγγελιδάκης