Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017, 24:00 στην ΕΡΤ2
Baghé Sangui (Ο κήπος με τις πέτρες), 1976, Ιράν, 81′
Σκηνοθεσία: Parviz Kimiavi
Ο Κήπος με τις πέτρες του Parviz Kimiavi κέρδισε την Αργυρή Άρκτο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου το 1976. Ο Kimiavi, ο οποίος γεννήθηκε στην Τεχεράνη το 1939 και πλέον ζει στο Παρίσι, είναι θρυλική μορφή του ιρανικού Νέου Κύματος. Σπούδασε κινηματογράφο και φωτογραφία στην École Louis Lumière στο Παρίσι και εργάστηκε στη γαλλική τηλεόραση πριν επιστρέψει στο Ιράν το 1969, όπου έγινε ένας από τους πρωτοπόρους της εναλλακτικής κινηματογραφικής σκηνής της χώρας.
Οι ταινίες του έχουν χαρακτηριστεί «εθνογραφικές» ή «μετααποικιοκρατικές» μελέτες, ωστόσο αυτές οι ταμπέλες προσδιορίζουν τον Kimiavi και το κινηματογραφικό του ύφος σε σχέση με τις συμβατικές δυτικές κατηγοριοποιήσεις. Όπως θα διαπιστώσετε, θα ήταν πιο σωστό να δούμε την κινηματογραφική του δουλειά ως σουρεαλιστική, καθώς τα έργα του –αναγνωρίζοντας τον κινηματογράφο ως μηχανισμό αφήγησης– παρουσιάζουν τον αλλόκοτο χαρακτήρα της πραγματικότητας εξετάζοντας ασυνήθιστα φαινόμενα και εκκεντρικές φιγούρες όπως αυτή του βοσκού Darvish Khan Esfandiarpur, στην περίπτωση του Κήπου με τις πέτρες. Σε άλλα έργα ο Kimiavi καταγράφει τη ζωή ενός ερημίτη και δείχνει πώς οι νέες τεχνολογίες πλήττουν τον ιστό της ζωής όσο και μια μογγολική επιδρομή.
Ο Kimiavi εκπροσωπεί την άλλη πλευρά της «βουκολικής ποιητικής» της ιρανικής πρωτοπορίας, που γοητεύεται από τα παιδικά παραμύθια, τη ζωή στα χωριά και τη γραφικότητα της υπαίθρου. Εκτός από κινηματογραφιστής είναι και θεωρητικός των μίντια: το μέσο είναι πάντοτε το μήνυμα, η μηχανή είναι κάθε άλλο παρά ουδέτερος παρατηρητής. Αυτό είναι εμφανές στον Κήπο με τις πέτρες, που καταγράφει έναν κωφάλαλο μυστικιστή εκ μέρους του οποίου μιλούν διάφοροι, ο καθένας με τη δική του ατζέντα.
—Sohrab Mohebbi, συγγραφέας και επιμελητής