Ο Domenick Ammirati είναι συγγραφέας με έδρα τη Νέα Υόρκη. Κριτικές του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικές εκδόσεις όπως το Artforum, το Dis, το Frieze, το Mousse και το Los Angeles Review of Books. Το διήγημά του “Marcy”, το οποίο αποτελεί απόσπασμα μυθιστορήματος εν εξελίξει, δημοσιεύτηκε στο τεύχος 135 του περιοδικού Bomb.

Ο Antonin Artaud (1896-1948) ήταν Γάλλος δραματουργός, ηθοποιός και ποιητής, τα γραπτά του οποίου επηρέασαν σημαντικά την εξέλιξη της θεωρίας του μοντέρνου δράματος και τη σύγχρονη ποίηση. Γεννήθηκε στη Μασσαλία, ωστόσο είχε ελληνικές ρίζες από την πλευρά της μητέρας του: οι γονείς του, Euphrasie Nalpas και Antoine-Roi Artaud, είχαν γεννηθεί και μεγαλώσει στη Σμύρνη. Η επαναστατική ιδέα του Θεάτρου της Σκληρότητας που συνέλαβε ο Artaud, ο οποίος εντάχθηκε προσωρινά στο κίνημα των σουρεαλιστών τη δεκαετία του ’20, έχει καταγραφεί στο βιβλίο του Το Θέατρο και το είδωλό του (1938).

Ο James Baldwin (1924-1987) ήταν Αφροαμερικανός μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός. Ο Baldwin, ο οποίος γεννήθηκε στο Χάρλεμ, κατά την εφηβεία του, έως τα δεκαέξι του χρόνια, υπήρξε διάκονος στην Εκκλησία της Πεντηκοστής. Μετά τη δημοσίευση δοκιμίων του σε έντυπα όπως το The Nation και το Partisan Review, το 1948 μετακόμισε στο Παρίσι. Όλη την υπόλοιπη ζωή του παρέμεινε κυρίως στην Ευρώπη. Ανάμεσα στα πιο γνωστά βιβλία του περιλαμβάνονται τα εξής: Go Tell It on the Mountain (1953, ελλ. τίτλος Φώναξέ το στα βουνά), Giovanni’s Room (1955, ελλ. τίτλος Το δωμάτιο του Τζοβάνι) και Another Country (1962, ελλ. τίτλος Μια άλλη χώρα), καθώς και οι συλλογές δοκιμίων Notes of a Native Son (1955) και The Fire Next Time (1963).

H Cassandra Barnett είναι συγγραφέας με πεδία ενδιαφέροντος την αισθητική αντίληψη των Μαορί και των αυτοχθόνων, τη μεταποικιοκρατική και αποαποικιοκρατική σκέψη και τις πολιτικές της μοριακής αισθητικής. Γράφει μυθοπλαστική ποίηση και κριτική, καθώς και δοκίμια περί σύγχρονης τέχνης από την Αοτεαρόα (η ονομασία της Νέας Ζηλανδίας κατά τους Μαορί). Η Barnett διδάσκει στο πρόγραμμα κριτικών και εννοιολογικών σπουδών του Πανεπιστημίου Massey (Whiti o Rehua School of Art) στο Γουέλινγκτον. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στα Landfall, Eyeline και World Art, καθώς και στην ανθολογία διηγημάτων Black Marks on the White Page (Penguin Random House, 2017).

Ο Walter Benjamin (1892-1940) ήταν Γερμανοεβραίος φιλόσοφος, κριτικός και συγγραφέας. Στα έργα του περιλαμβάνονται τα Για μια κριτική της βίας (1921), Η αποστολή του μεταφραστή (1923), Μονόδρομος (1928), Το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνολογικής του αναπαραγωγιμότητας (1936) και Θέσεις για τη φιλοσοφία της Ιστορίας (1940), ανάμεσα σε πολλά άλλα δοκίμια με αντικείμενο τη φιλοσοφία, τη λογοτεχνική κριτική, τη μαρξιστική ανάλυση και τη συγκρητιστική θεολογία. Το 1932, ο Benjamin εγκατέλειψε τη ναζιστική Γερμανία και έζησε ως εξόριστος φυγάς μέχρι τον θάνατό του στη γαλλοϊσπανική μεθόριο το 1940.

Η Lorenza Böttner (1959-1994) ήταν καλλιτέχνις, η οποία γεννήθηκε με το όνομα Ernst Lorenz στο Πούντα Αρένας της Χιλής. Σε ηλικία οχτώ χρονών ο Ernst έχασε και τα δύο του χέρια σε ατύχημα. Αναζήτησε ιατρική φροντίδα στη Γερμανία και εντέλει σπούδασε στη Σχολή Τέχνης του Κάσελ, όπου και ξεκίνησε μια διαδικασία εικαστικού αυτοπροσδιορισμού, υιοθετώντας μια ανοιχτά διεμφυλική, γυναικεία, χωρίς τη βοήθεια χεριών, επιτελεστική πρακτική.

Η Jane Bowles (1917-1973) ήταν Αμερικανίδα συγγραφέας. Στο έργο της περιλαμβάνονται η νουβέλα Δύο σοβαρές κυρίες (1943), έξι διηγήματα –ανάμεσά τους το «Ειδύλλιο στη Γουατεμάλα» (1944) και το «Camp Cataract» (1949)–, καθώς και το θεατρικό έργο In the Summer House (παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 1951). Η Bowles έζησε στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι και στο Μαρόκο. Τα γραπτά της βρίσκονται συγκεντρωμένα στη συλλογή My Sister’s Hand in Mine: The Collected Works of Jane Bowles, με εισαγωγή από τον Truman Capote (Noonday Press, FSG, 1995).

Ο Andris Brinkmanis είναι κριτικός τέχνης και επιμελητής λετονικής καταγωγής, με έδρα το Μιλάνο και τη Βενετία. Είναι Course Leader του προπτυχιακού προγράμματος στη Ζωγραφική και στις Εικαστικές Τέχνες και λέκτορας στο τμήμα Ιστορίας της Τέχνης και Επιμελητικών Σπουδών στο NABA (Nuova Accademia di Belle Arti) του Μιλάνου. Η έρευνά του εστιάζεται σε ζητήματα εναλλακτικής και αντιεξουσιαστικής εκπαίδευσης και εικαστικής κουλτούρας.

Ο Jon Bywater γράφει για την τέχνη και τη μουσική, και διδάσκει στο Elam School of Fine Arts του Πανεπιστημίου του Όκλαντ στη Νέα Ζηλανδία. Δουλειά του έχει δημοσιευτεί σε ευρωπαϊκές και αμερικανικές περιοδικές εκδόσεις, όπως τα Afterall, Artforum, Frieze, Mute και Wire, σε περιοδικά της Αυστραλασίας, όπως τα Art New Zealand, Landfall, The Listener και Reading Room, καθώς και σε ποικίλους καταλόγους και μονογραφίες.

Ο Yll Çitaku και η Nita Deda είναι κινηματογραφιστές με έδρα το Κόσοβο. Γύρισαν μαζί την ταινία μικρού μήκους Nusja Jonë (Η νύφη μας, 2011), η οποία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους των Βρυξελλών το 2016. Η άλλη μικρού μήκους ταινία του Citaku με τίτλο Should I Stay or Should I Go (2001) βραβεύτηκε ως καλύτερη ταινία στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους DokuFest στο Πρίζρεν το 2002. Από το 2016 η Deda είναι διευθύντρια του DokuFest.

Η Angela Y. Davis είναι πολιτική ακτιβίστρια, ακαδημαϊκός και συγγραφέας η οποία εμπλέκεται ενεργά στο κίνημα των Ηνωμένων Πολιτειών για τα πολιτικά δικαιώματα και τη φυλετική, έμφυλη και οικονομική ισότητα. Η Davis γεννήθηκε στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα το 1944 και σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Brandeis, στη Σορβόννη και στο Ινστιτούτο Γκαίτε μαζί με τον Herbert Marcuse. Το 1998 συνέβαλε στη διοργάνωση του συνεδρίου που έγινε στο Μπέρκλεϊ με τίτλο “Critical Resistance: Beyond the Prison Industrial Complex”. Ανάμεσα στα βιβλία της περιλαμβάνονται τα Women, Race, & Class (Vintage, 1983), Abolition Democracy: Beyond Prison, Torture and Empire (Seven Stories Press, 2005) και Freedom Is a Constant Struggle: Ferguson, Palestine, and the Foundations of a Movement (Haymarket Books, 2016).

Η Yael Davids είναι καλλιτέχνις η οποία δραστηριοποιείται στα πεδία της περφόρμανς και της γλυπτικής με συγκεκριμένο πλαίσιο αναφοράς. Στις περφόρμανς-εγκαταστάσεις της πραγματεύεται τα σημεία όπου διασταυρώνονται οι προσωπικές με τις πολιτικές αφηγήσεις, η μνήμη, η ιστορία, το ιδιωτικό και το δημόσιο, και εξετάζει το σώμα ως πεδίο συγκλίσεων και συγκρούσεων. Συμμετέχει ως καλλιτέχνις στην documenta 14.

O Richard Fletcher είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών του Ohio State University. Η έρευνά του εστιάζεται στη διασταύρωση λογοτεχνίας και φιλοσοφίας στην Αρχαία Ρώμη, και ειδικά στο έργο του πλατωνικού φιλοσόφου και ποιητή Απουλήιου. Είναι συγγραφέας του βιβλίου Apuleius' Platonism: The Impersonation of Philosophy (Cambridge University Press, 2014) και συνεπιμελητής (μαζί με τον Will Shearin) της ανθολογίας The Oxford Handbook of Roman Philosophy (υπό έκδοση, 2017).

Η Susan Hiller είναι καλλιτέχνις η οποία μεγάλωσε στη Νότια Φλόριντα, ζει όμως μόνιμα στο Λονδίνο από τις αρχές της δεκαετίας του ’60. Σπούδασε κατ’ αρχάς ανθρωπολογία και έκανε μεταπτυχιακό στο Τμήμα Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Tulane στη Νέα Ορλεάνη, ωστόσο εγκατέλειψε τον εν λόγω τομέα για να γίνει καλλιτέχνις. Από τη δεκαετία του ’80 και μετά η δουλειά της εστιάζεται στη διαμεσολάβηση πολιτιστικών τεχνουργημάτων μέσω οπτικοακουστικών βιντεοεγκαταστάσεων. Τα έργα της The Last Silent Movie (2007-08) και Lost and Found (2016) παρουσιάστηκαν στην documenta 14.

Η Kim Hyesoon είναι ποιήτρια από τη Νότια Κορέα. Ήταν από τις πρώτες γυναίκες που κείμενά τους δημοσιεύτηκαν στο Munhak kwa jisŏng (Λογοτεχνία και Διανόηση), ένα από τα πιο σημαντικά λογοτεχνικά έντυπα που εκπροσωπούσαν το πολιτιστικό κίνημα ενάντια στις στρατιωτικές δικτατορίες στις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Της έχουν απονεμηθεί τα λογοτεχνικά βραβεία Kim Su-yŏng και Midang και το έργο της έχει μεταφραστεί εκτενώς. Ανάμεσα στα βιβλία της που έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά περιλαμβάνονται τα Poet Smoking a Cigarette (1979), Mommy Must Be a Fountain of Feathers (2008), I’m OK, I’m Pig! (2014) και Poor Love Machine (2016).

Ο Naveen Kishore είναι σχεδιαστής φωτισμών, φωτογράφος, κινηματογραφιστής και διευθυντής του εκδοτικού οίκου Seagull Books στην Καλκούτα. Του έχει απονεμηθεί το Μετάλλιο Γκαίτε και έχει χριστεί Ιππότης του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών. Ζει και εργάζεται στην Καλκούτα.

Η Κατερίνα Κοσκινά είναι ιστορικός τέχνης, επιμελήτρια και, από το 2014, Διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) στην Αθήνα. Ήταν η Ελληνίδα Επίτροπος της 23ης Μπιενάλε του Σάο Πάολο (1996) και της 51ης Μπιενάλε Βενετίας, καθώς και Διευθύντρια της 3ης, 4ης και 5ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Της έχουν απονεμηθεί οι τίτλοι της Cavaliere dell’Ordine della Stella d’Italia και Chevalier of the Ordre national de la Légion d’honneur. Επιμελήθηκε την έκθεση ANTIDORON: The EMST Collection (ΑΝΤΙΔΩΡΟ: Η συλλογή του ΕΜΣΤ) στο Fridericianum του Κάσελ για την documenta 14.

Η Asja Lācis (1891-1979) ήταν Λετονή ηθοποιός και θεατρική σκηνοθέτρια η οποία έζησε από κοντά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917. Τα ορφανά του ρωσικού πολέμου που ακολούθησε την ενέπνευσαν να δημιουργήσει ένα πειραματικό παιδικό θέατρο στο Ορέλ. Κατά την περίοδο 1924-1930 έζησε μεταξύ Βερολίνου, Μόσχας και Ρίγας, και εξοικειώθηκε με τα έργα των Bertolt Brecht και Walter Benjamin. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου συνελήφθη και φυλακίστηκε για μία δεκαετία περίπου στο Καζακστάν, ως το 1948, οπότε και επέστρεψε στη Λετονία, όπου έγινε Διευθύντρια του Θεάτρου της Βάλμιερα.

Η Quinn Latimer είναι ποιήτρια και κριτικός. Ανάμεσα στα βιβλία της περιλαμβάνονται τα εξής: Rumored Animals (Dream Horse Press, 2012), Sarah Lucas: Describe This Distance (Mousse Publishing, 2013) και Like a Woman: Essays, Readings, Poems (Sternberg Press, 2017). Το γραπτό έργο και οι αναγνώσεις της έχουν παρουσιαστεί ευρέως, μεταξύ άλλων στην Chisenhale Gallery στο Λονδίνο, στην Qalandiya International στη Ραμάλα και στη 14η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας. Είναι η Επικεφαλής Επιμελήτρια των εκδόσεων της documenta 14.

Η Robin Coste Lewis είναι Αμερικανίδα ποιήτρια. Σπούδασε ποίηση στο New York University και σανσκριτικά και συγκριτική θρησκευτική φιλολογία στο Divinity School του Πανεπιστημίου Harvard. Η Lewis είναι Provost’s Fellow στην Ποίηση και στις Εικαστικές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας. Η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Voyage of the Sable Venus and Other Poems (2015) κέρδισε το αμερικανικό Εθνικό Βραβείο Βιβλίου για την Ποίηση.

Ο Ulrich Loock είναι κριτικός τέχνης, επιμελητής και λέκτορας με έδρα το Βερολίνο. Από το 1985 ως το 2010 υπήρξε διευθυντής μουσείων σύγχρονης τέχνης στην Ελβετία και την Πορτογαλία, όπου διοργάνωσε εκθέσεις με εικαστικούς εκπροσώπους πολλών διαφορετικών γενεών. Έχει επιμεληθεί διάφορους καταλόγους καθώς και μονογραφίες, ενώ κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε πολυάριθμες εκδόσεις. Από το 2003 συνεργάζεται με την καλλιτέχνιδα Ahlam Shibli.

Ο John Miller είναι φωτογράφος, σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ και ανθρωπιστής. Εδώ και πέντε δεκαετίες έχει φωτογραφίσει πάσης φύσεως κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές καθώς και πολιτιστικά γεγονότα στη Αοτεαρόα (Νέα Ζηλανδία). Οι φωτογραφίες του έχουν δημοσιευτεί σε ποικίλες εκδόσεις, μεταξύ των οποίων οι εξής: Rautahi: The Maori of New Zealand (1976), By Batons and Barbed Wire: A Response to the 1981 Springbok Tour of New Zealand (1981), Hīkoi: Forty Years of Māori Protest (2004) και Negligent Neighbour: New Zealand's Complicity in the Invasion and Occupation of Timor-Leste (2006).

Η Rosalind Nashashibi είναι καλλιτέχνις η οποία ζει στο Λονδίνο. Εργάζεται στα πεδία του φιλμ, της ζωγραφικής και της χαρακτικής και το 2017 ήταν υποψήφια για το Βραβείο Turner. Μεταξύ των ατομικών της εκθέσεων περιλαμβάνονται οι εξής: Jack Straw’s Castle, Lux, Λονδίνο (2017), On This Island, CAC Gallery, University of California Irvine (2016), Two Tribes, Murray Guy, Νέα Υόρκη (2016) και Electrical Gaza, Imperial War Museum, Λονδίνο (2015). Συμμετέχει ως καλλιτέχνις στην documenta 14.

Ο Sean O’Toole είναι συγγραφέας και επιμελητής κειμένων με έδρα το Κέιπ Τάουν. Έχει εκδώσει ένα βιβλίο μυθοπλασίας, το The Marquis of Mooikloof and Other Stories (Double Storey Books, 2006), ενώ έχει συνεπιμεληθεί τις συλλογές δοκιμίων African Futures (Kerber, 2016) και Über(W)unden: Art in Troubled Times (Jacana, 2012). Είναι επίσης συντάκτης του περιοδικού Cityscapes, μιας έκδοσης του φορέα African Centre for Cities. Κείμενα δημοσιογραφικής κριτικής του έχουν δημοσιευτεί σε ποικίλα έντυπα.

Η Véréna Paravel και ο Lucien Castaing-Taylor είναι κινηματογραφιστές, εικαστικοί και ανθρωπολόγοι που εργάζονται στο Sensory Ethnography Lab (Εργαστήριο Αισθητηριακής Εθνογραφίας) του Πανεπιστημίου Harvard. Η δουλειά τους βρίσκεται στις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη και του Βρετανικού Μουσείου στο Λονδίνο και έχει επίσης παρουσιαστεί στο Centre Pompidou του Παρισιού, στην KunstHalle Βερολίνου, καθώς και σε κινηματογραφικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Συμμετέχουν ως καλλιτέχνες στην documenta 14.

Η Hila Peleg είναι επιμελήτρια και σκηνοθέτρια με έδρα το Βερολίνο. Ήταν Συνεπιμελήτρια στη Manifesta 7 στο Τρεντίνο - Άλτο Άντιτζε/Νότιο Τιρόλο (2008) και Επιμελήτρια του κινηματογραφικού προγράμματος της 10ης Μπιενάλε Σανγκάης (2014). Οι ταινίες της A Crime Against Art (Γερμανία, 2007) και Sign Space (Γερμανία, 2016) έχουν προβληθεί σε διάφορα φεστιβάλ παγκοσμίως. Η Peleg είναι η Ιδρύτρια και Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Berlin Documentary Forum που διεξάγεται ανά διετία στο Haus der Kulturen der Welt, Διευθύντρια Έκδοσης του Documentary Across Disciplines (MIT Press, 2016) και Επιμελήτρια στην documenta 14.

Ο Paul B. Preciado είναι φιλόσοφος και ακτιβιστής του διαφεμινισμού (transfeminism). Είναι κάτοχος διδακτορικού στη Φιλοσοφία και στη Θεωρία της Αρχιτεκτονικής από το Πανεπιστήμιο του Princeton. Έχει γράψει τα βιβλία Contra-Sexual Manifesto (2002, προσεχώς επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Columbia University Press), Testo Junkie: Sex, Drugs and Biopolitics (The Feminist Press, 2014) και Pornotopia (Zone Books, 2014). Είναι Επιμελητής του Προγράμματος Δημόσιων Δράσεων της documenta 14.

Η Laura Preston είναι συγγραφέας, επιμελήτρια εκδόσεων και ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Θεωρίας της Τέχνης και Πολιτισμικών Σπουδών της Ακαδημίας Καλών Τεχνών στη Βιέννη. Έχει εκδώσει βιβλία και έχει επιμεληθεί εκθέσεις για λογαριασμό ιδρυμάτων όπως τα Adam Art Gallery, Πανεπιστήμιο της Βικτώρια στο Γουέλινγκτον, Portikus στη Φρανκφούρτη και Witte de With στο Ρότερνταμ. Είναι Βοηθός Αρχισυνταξίας στις εκδόσεις της documenta 14.

Ο Gene Ray είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Κριτικών Σπουδών στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Σχολής Καλών Τεχνών και Design της Γενεύης (HEAD – Genève). Είναι ο συγγραφέας του Terror and the Sublime in Art and Critical Theory (Palgrave Macmillan, 2005). Τα δοκίμιά του για τις διασταυρώσεις της τέχνης, τις ριζοσπαστικές πολιτικές και την οικολογία έχουν δημοσιευτεί στα Third Text, Brumaria, Nordic Journal of Aesthetics, Historical Materialism, Left Curve και Yale Journal of Criticism, καθώς και σε άλλα περιοδικά και βιβλία.

Ο Ben Russell είναι καλλιτέχνης και επιμελητής, το έργο του οποίου βρίσκεται στο σημείο τομής εθνογραφίας και ψυχεδέλειας. Τα φιλμ και οι εγκαταστάσεις του βρίσκονται σε απευθείας συνομιλία με την ιστορία της κινούμενης εικόνας, προσφέροντας μια ερευνητική ματιά σε trance φαινόμενα και ανακαλώντας το ερευνητικό έργο του Jean Rouch και της Maya Deren, μεταξύ άλλων. Κατοικεί στο Λος Άντζελες και συμμετέχει ως καλλιτέχνης στην documenta 14.

Η Ahlam Shibli είναι καλλιτέχνις από την Παλαιστίνη. Μέσω της αισθητικής του ντοκιμαντέρ, το φωτογραφικό της έργο εστιάζεται στις πολυσύνθετες διαστάσεις της έννοιας του σπιτιού / της πατρίδας. Στην πρακτική της η Shibli ασχολείται με την απώλεια της εστίας και την πάλη ενάντια σ’ αυτή την απώλεια, αλλά και με τους περιορισμούς που επιβάλλει η ιδέα της πατρίδας σε άτομα και κοινότητες μέσω καταπιεστικών πολιτικών ταυτότητας. Συμμετέχει ως καλλιτέχνις στην documenta 14.

Η Vivian Suter είναι καλλιτέχνις η οποία γεννήθηκε το 1949 στο Μπουένος Άιρες. Η οικογένειά της επέστρεψε στην Ευρώπη μετά την εξορία τους στην Αργεντινή για να εγκατασταθεί στη Βασιλεία της Ελβετίας, όπου η Suter μεγάλωσε, πήγε σε σχολή τέχνης και ξεκίνησε να ζωγραφίζει. Το 1983, ταξιδεύοντας στη Γουατεμάλα, ανακάλυψε το μέρος όπου ζει μέχρι σήμερα στο Παναχατσέλ. Ζει εκεί με τη μητέρα της, την καλλιτέχνιδα Elisabeth Wild, σε μια πρώην φυτεία καφέ την οποία έχει μετατρέψει σε κήπο άγριας βλάστησης.

Ο K. G. Subramanyan (1924-2016) ήταν Ινδός καλλιτέχνης, συγγραφέας, θεωρητικός, εκπαιδευτικός και ιστορικός τέχνης. Σπούδασε στο Kala Bhavan της πόλης Σαντινικετάν με καθηγητές τους Benode Behari Mukherjee, Nandalal Bose και Ramkinkar Baij και αργότερα δίδαξε καλές τέχνες στο Πανεπιστήμιο Maharaja Sayajirao της Μπαρόντα. Οι ζωγραφικοί πίνακες, τα κεραμικά και τα υφαντά του έχουν παρουσιαστεί σε πολλές εκθέσεις, με πιο πρόσφατες αυτές στο Seagull Foundation for the Arts σε συνεργασία με την Jehangir Art Gallery στο Μουμπάι και στο Harrington Street Arts Centre στην Καλκούτα (2015-16).

Ο Adam Szymczyk, πριν του ανατεθεί η θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή της documenta 14, από το 2003 ως το 2014 ήταν Διευθυντής και Επικεφαλής Επιμελητής της Kunsthalle Βασιλείας. Υπήρξε επίσης Συνιδρυτής της Foksal Gallery στη Βαρσοβία, το 1997, και Συνεπιμελητής (μαζί με την Elena Filipovic) της 5ης Μπιενάλε Βερολίνου το 2008 που έφερε τον τίτλο When Things Cast No Shadow. Το 2011 έλαβε το βραβείο Walter Hopps για το επιμελητικό του έργο από το Ίδρυμα Menil στο Χιούστον.

Η Diana Taylor είναι καθηγήτρια Σπουδών Performance και Ισπανικών στο New York University. Έχει γράψει τα βιβλία Theatre of Crisis: Drama and Politics in Latin America (University Press of Kentucky, 1991), The Archive and the Repertoire: Performing Cultural Memory in the Americas (Duke University Press, 2003) και PERFORMANCE (Duke University Press, 2016). Η Taylor είναι η Ιδρύτρια και Διευθύντρια του Hemispheric Institute of Performance and Politics, ενός δικτύου διανοούμενων, καλλιτεχνών και ακτιβιστών στην αμερικανική ήπειρο οι οποίοι εργάζονται υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Η Μαρίνα Φωκίδη είναι η Ιδρύτρια και Καλλιτεχνική Διευθύντρια της Kunsthalle Athena και η Ιδρύτρια/Διευθύντρια του South as a State of Mind. Ήταν Επιμελήτρια της 3ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (2011) και του Ελληνικού Περιπτέρου της 51ης Μπιενάλε Βενετίας (2003). Είναι Σύμβουλος Επιμέλειας στην documenta 14, στην οποία κατείχε επίσης τη θέση της Επικεφαλής του Καλλιτεχνικού Γραφείου στην Αθήνα ως τον Δεκέμβριο του 2016.