Ο Alexander Alberro είναι αναπληρωτής καθηγητής ιστορίας της τέχνης στο κολέγιο Barnard στη Νέα Υόρκη. Είναι συγγραφέας του Conceptual Art and the Politics of Publicity (MIT Press, 2000) και συνεπιμελητής (μαζί με τον Blake Stimson) της ανθολογίας Conceptual Art: A Critical Anthology (MIT Press, 2000).

Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα. Έχουν εκδοθεί δεκαοχτώ ποιητικές συλλογές της, ενώ έχει τιμηθεί με το Ελληνικό Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1985, το Βραβείο Ποίησης της Ελληνικής Ακαδημίας το 2000 και το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το συνολικό έργο της το 2015. Έχουν μεταφραστεί πολλά βιβλία της στα αγγλικά, με πιο πρόσφατα τα Translating into Love Life’s End (Shoestring Press, 2004) και The Scattered Papers of Penelope: New and Selected Poems (New Directions, 2009).

Ο Αριστείδης Αντονάς είναι αρχιτέκτονας και συγγραφέας με έδρα την Αθήνα και το Βερολίνο και έχει πραγματοποιήσει το διδακτορικό του στη φιλοσοφία στο Université Paris X Nanterre. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων, μεταξύ αυτών Τα Δύο Δωμάτια (JRP-Ringier , 2011) και το Τραγουδιστής και Πολυθρόνα (Εκδόσεις Άγρα , 2009). Διευθύνει το αρχιτεκτονικό γραφείο Αντονάς, που ήταν υποψήφιο για το βραβείο Mies van der Rohe το 2009 και για το βραβείο Iakov Chernikhov το 2011.

H Hannah Arendt (Χάνα Άρεντ 1906-1975) ήταν πολιτική φιλόσοφος και συγγραφέας. Γεννημένη από γερμανοεβραϊκή οικογένεια στο Ανόβερο, αναγκάστηκε να διαφύγει στο Παρίσι το 1933. Αφού εργάστηκε για διάφορους οργανισμούς Εβραίων προσφύγων στη Γαλλία, μετανάστευσε στην Αμερική το 1941. Στα πολυάριθμα βιβλία της συμπεριλαμβάνονται τα: Οι καταβολές του Ολοκληρωτισμού (1951), Η Ανθρώπινη Κατάσταση (1958), Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ: Μια έκθεση για την κοινοτοπία του κακού (1963), Άνθρωποι σε ζοφερούς καιρούς (1968), Rahel Varnhagen: The Life of a Jewish Woman (1974), The Life of the Mind (1978).

Ο Pierre Bal-Blanc είναι επιμελητής της documenta 14. Από το 2003 έως το 2014 διεύθυνε το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Brétigny (CAC) στη Γαλλία, όπου δημιούργησε το διαδικτυακό εικαστικό πρόγραμμα «Projet Phalanstère». Μεταξύ άλλων πρόσφατων έργων του περιλαμβάνονται και τα εξής: Soleil politique στο Museion του Μπολτζάνο στην Ιταλία (2014) και La monnaie vivante στο Brétigny CAC/Micadanses (2005-6) και στην Tate Modern του Λονδίνου (2008).

Η Miriam Cahn είναι ζωγράφος, γεννημένη το 1949 στη Βασιλεία. Το έργο της έχει παρουσιαστεί σε ατομικές της εκθέσεις στο ίδρυμα La Caixa της Μαδρίτης, στο Badischer Kunstverein της Καρλσρούης, στο Centre Culturel Suisse του Παρισιού, στην DAAD Gallery του Βερολίνου και στο Kunsthaus της Ζυρίχης (1993). Το 1998 παρέλαβε το βραβείο Käthe-Kollwitz-Preis από την Ακαδημία Τεχνών του Βερολίνου. Τα γραπτά της έχουν ανθολογηθεί στην έκδοση Contemporary Jewish Writing in Switzerland (University of Nebraska Press, 2002).

Ο Manthia Diawara είναι συγγραφέας από το Μάλι, θεωρητικός, σκηνοθέτης και καθηγητής συγκριτικής λογοτεχνίας και κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (NYU). Είναι συγγραφέας των βιβλίων In Search of Africa (Harvard University Press, 1998) και African Film: New Forms of Aesthetics and Politics (Prestel, 2010). Ανάμεσα στις πολλές ταινίες του συμπεριλαμβάνονται οι εξής: Sembène Ousmane: The Making of African Cinema (1994) και Édouard Glissant: One World in Relation (2009).

Η Άντζελα Δημητρακάκη είναι συγγραφέας και λέκτορας στην ιστορία και θεωρία της σύγχρονης τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Είναι συγγραφέας των βιβλίων Gender, ArtWork and the Global Imperative: A Materialist Feminist Critique (Manchester University Press, 2013) και Τέχνη και Παγκοσμιοποίηση: Από το μεταμοντέρνο σημείο στη βιοπολιτική αρένα (Εκδόσεις Εστία, 2013) καθώς και συνεπιμελήτρια της ανθολογίας Economy (Liverpool University Press, 2015). Το πιο πρόσφατο από τα μυθιστορήματά της, Μέσα σε ένα κορίτσι σαν και εσένα (Εκδόσεις Εστία, 2009), ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ακαδημίας Αθηνών.

Η Maria Eichhorn είναι εικαστικός με έδρα το Βερολίνο. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και το έργο της έχει παρουσιαστεί σε ατομικές εκθέσεις στην Kunsthalle Βέρνης, στην Ελβετία (2001), στο Van Abbemuseum του Αϊντχόφεν (2007) και στο Kunsthaus Bregenz στην Αυστρία (2014). Έλαβε το βραβείο George Maciunas το 1992 και το βραβείο Arnold Bode στο Κάσελ το 2002.

Ο Fouad Elkoury είναι Λιβανέζος φωτογράφος και κινηματογραφιστής. Είναι συνιδρυτής του Arab Image Foundation, αποστολή του οποίου είναι η συλλογή και μελέτη φωτογραφιών από τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και την αραβική διασπορά. Έχει φωτογραφίσει την ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο το 1982 και το 1991, ενώ επίσης συμμετείχε σε ένα συλλογικό φωτογραφικό project με θέμα τα ερείπια της μεταπολεμικής Βηρυτού. Ο Elkoury εκπροσώπησε τον Λίβανο στην 52η Μπιενάλε της Βενετίας το 2007. Οι πιο πρόσφατες δουλειές του τον οδήγησαν στη Θεσσαλονίκη, στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες και στην Κουανγκτσόου (Καντόνα).

Η Μαρίνα Φωκίδη είναι η διευθύντρια του Καλλιτεχνικού Γραφείου της documenta 14 στην Αθήνα. Είναι ιδρύτρια και καλλιτεχνική διευθύντρια της Kunsthalle Athena καθώς και ιδρύτρια του περιοδικού South as a State of Mind. Ήταν επιμελήτρια της 3ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (2011) και επίτροπος του ελληνικού περιπτέρου στην 51η Μπιενάλε της Βενετίας (2003).

Ο Peter Friedl είναι καλλιτέχνης. Από το 1980 μέχρι σήμερα έχει δημοσιεύσει πολλά δοκίμια και ειδικά projects για βιβλία όπως τα: Four or Five Roses (2004), Working at Copan (2007), Playgrounds (2008) και Secret Modernity: Selected Writings and Interviews 1981-2009 (2009).

Ο Hans Haacke γεννήθηκε στην Κολονία το 1936. Ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Σπούδασε στη Staatliche Werkakademie του Κάσελ στη Γερμανία, όπου και έγινε μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Zero. Για τέσσερις δεκαετίες σχεδόν διετέλεσε καθηγητής στο Cooper Union της Νέας Υόρκης. Το έργο του παρουσιάστηκε στο γερμανικό περίπτερο στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1993, όπου και κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου Free Exchange (Polity Press, 1995).

Η Bhanu Kapil είναι ποιήτρια και διδάσκει γραφή και σκέψη στο Jack Kerouac School of Disembodied Poetics του Πανεπιστημίου Naropa στο Κολοράντο των ΗΠΑ. Είναι συγγραφέας των βιβλίων The Vertical Interrogation of Strangers (Kelsey Street Press, 2001), Incubation: A Space for Monsters (Leon Works, 2006), Humanimal, a Project for Future Children (Kelsey Street Press, 2009), Schizophrene (Nightboat, 2011) και Ban en Banlieue (Nightboat, 2014).

Η Quinn Latimer είναι ποιήτρια και κριτικός καθώς και επιμελήτρια των εκδόσεων της documenta 14. Είναι η συγγραφέας της ποιητικής συλλογής Rumored Animals (Dream Horse Press, 2012), το οποίο κέρδισε το American Poetry Journal Book Prize, και του Sarah Lucas: Describe This Distance (Mousse Publishing, 2013). Είναι επίσης συνεπιμελήτρια του βιβλίου Stories, Myths, Ironies, and Other Songs: Conceived, Directed, Edited, and Produced by M. Auder (Sternberg Press, 2014).

Ο Γιώργος Βασιλείου Μακρής (1923-1968) ήταν υπερρεαλιστής ποιητής και ζωγράφος αλλά και μια ιδιαίτερη προσωπικότητα που βρισκόταν στο περιθώριο της καλλιτεχνικής σκηνής της Αθήνας. Κατά τη διάρκεια της ζωής του είχε αρνηθεί να δημοσιεύσει οτιδήποτε. Δύο δεκαετίες μετά την αυτοκτονία του τα διάφορα ποιητικά και θεωρητικά κείμενά του συγκεντρώθηκαν σε μια ανθολογία με τίτλο Γραπτά Γιώργου Β. Μακρή 1940-1967 (επιμ. Ε.Χ. Γονατάς, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1986).

Ο Jonas Mekas γεννήθηκε το 1922 στη Λιθουανία. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τον οποίο πέρασε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία, σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Μάιντς, πριν τον φέρει ο Οργανισμός Προσφύγων των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, όπου ζει ακόμα. Το 1954 ίδρυσε το περιοδικό Film Culture και το 1964 υπήρξε ο δημιουργός της Cinematheque των Σκηνοθετών, που ακολούθως έγινε η Ανθολογία Κινηματογραφικών Αρχείων. Έχει γράψει πολλά βιβλία ποίησης και το πλούσιο κινηματογραφικό έργο του περιλαμβάνει τα φιλμ The Brig (1963), Scenes from the Life of George Maciunas (1992) και As I Was Moving Ahead I Saw Brief Glimpses of Beauty (2000).

Η Marta Minujín γεννήθηκε το 1943 στο Μπουένος Άιρες, όπου ζει και εργάζεται. Το 2010 το Μουσείο Τέχνης της Λατινικής Αμερικής στο Μπουένος Άιρες (MALBA) παρουσίασε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση του έργου της με τίτλο Marta Minujín: 1959-1989. Τον επόμενο χρόνο μια ρετροσπεκτίβα των φιλμ της Minujín παρουσιάστηκε στο Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι. Το 2001 έλαβε το βραβείο Jorge Romero Brest της Ένωσης Αργεντινών Κριτικών Τέχνης.

Ο Naeem Mohaiemen είναι υποψήφιος διδάκτορας στην ιστορική ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης καθώς και υπότροφος του Guggenheim για το 2014. Το έργο του στον κινηματογράφο, στη φωτογραφία και στη θεωρία διερευνά ζητήματα συνόρων, πολέμων και ιδιοκτησίας καθώς και τους δύο μετααποικιακούς σταθμούς της ιστορίας του Μπαγκλαντές (ανεξαρτησία από τους Βρετανούς το 1947 κι από το Πακιστάν το 1971). Το 2006 ξεκίνησε το έργο The Young Man Was (No Longer a Terrorist), με θέμα το λυκόφως της επαναστατικής Αριστεράς τη δεκαετία του 1970, το πιο πρόσφατο κεφάλαιο του οποίου έκανε πρεμιέρα στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2015.

Ο Bonaventure Soh Bejeng Ndikung, Ph.D., γεννήθηκε στο Καμερούν και ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Είναι βιοτεχνολόγος, επιμελητής, ιδρυτής του SAVVY Contemporary στο Βερολίνο καθώς και διευθυντής του περιοδικού SAVVY|art.contemporary.african., ενώ αυτό τον καιρό είναι σύμβουλος επιμέλειας στην documenta 14.

H Linda Nochlin γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1931, είναι φεμινίστρια ιστορικός τέχνης και κατέχει την έδρα σύγχρονης τέχνης Lila Acheson Wallace στο Ινστιτούτο Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Στα βιβλία της περιλαμβάνονται τα εξής: Representing Women (Thames and Hudson, 1999), The Politics of Vision (Harper & Row, 1989), Women, Art and Power (Harper & Row, 1988) και Realism (Penguin, 1971). Ήταν η επιμελήτρια της έκθεσης «Global Feminisms» στο Brooklyn Museum της Νέα Υόρκης το 2007.

Ο Paul B. Preciado είναι φιλόσοφος και ακτιβιστής του διαφεμινισμού (transfeminism). Είναι κάτοχος διδακτορικού στη φιλοσοφία και στη θεωρία της αρχιτεκτονικής από το Πανεπιστήμιο του Princeton. Έχει γράψει τα βιβλία Contra-Sexual Manifesto (θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Columbia University Press), Testo Junkie: Sex, Drugs and Biopolitics (The Feminist Press, 2014) και Pornotopia (Zone Books, 2014). Είναι επιμελητής του προγράμματος δημόσιων δράσεων της documenta 14.

O Thomas Sankara (Τομά Σανκάρα 1949-1987) ήταν ριζοσπάστης μαρξιστής, θεωρητικός του παναφρικανισμού , φεμινιστής και πρόεδρος της Μπουρκίνα Φάσο από το 1983 έως το 1987. Ανέβηκε στην εξουσία με πραξικόπημα το 1983 και μετονόμασε τη χώρα –που τότε ονομαζόταν ακόμα Άνω Βόλτα– σε Μπουρκίνα Φάσο ή Γη του Όρθιου Ανθρώπου. Δολοφονήθηκε κατά το πραξικόπημα εναντίον του το οποίο οργανώθηκε από τον Blaise Compaoré στις 15 Οκτωβρίου 1987. Το καθεστώς Compaoré παρέμεινε στην εξουσία μέχρι το 2014.

Ο Brandon Shimoda είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων, συμπεριλαμβανομένων των Evening Oracle (Letter Machine Editions, 2015), Portuguese (Octopus Books/Tin House, 2013) και O Bon (Litmus Press, 2011), και συνεπιμελήτης, με τον Thom Donovan, στο βιβλίο To Look at the Sea Is to Become What One Is: An Etel Adnan Reader (Nightboat Books, 2014). Γεννήθηκε στην Καλιφόρνια και πιο πρόσφατα έχει ζήσει στο Τούσον της Αριζόνα, στην Ταϊβάν και στο Τέξας.

Ο Adam Szymczyk είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής της documenta 14. Ήταν ο διευθυντής και επικεφαλής επιμελητής της Kunsthalle Βασιλείας από το 2003 μέχρι το 2014 και συνεπιμελητής της 5ης Μπιενάλε του Βερολίνου το 2008. Υπήρξε ιδρυτής του Ιδρύματος Foksal Gallery στη Βαρσοβία και το 2011 έλαβε το βραβείο Walter Hopps για το επιμελητικό του έργο από το Ίδρυμα Menil.

Η Françoise Vergès γεννήθηκε στο Παρίσι και μεγάλωσε στη Ρεϊνιόν και στην Αλγερία. Κατέχει την έδρα Global South(s) στο Collège d’Études Mondiales του Παρισιού. Έχει διδακτορικό στην πολιτική θεωρία από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ και ήταν πρόεδρος της Γαλλικής Επιτροπής Ιστορικής Μνήμης του Εμπορίου Σκλάβων από το 2009 ως το 2012. Για την Paris Triennial του 2012 στο Παρίσι επιμελήθηκε το πρόγραμμα «Ο Σκλάβος στο Λούβρο». 

Η Kaelen Wilson-Goldie είναι συγγραφέας. Ζει ανάμεσα στη Βηρυτό και στη Νέα Υόρκη και συνεργάζεται τακτικά με τα περιοδικά Bidoun, Artforum και Frieze καθώς και με τη λιβανέζικη εφημερίδα The Daily Star. To 2007 ήταν υπότροφος στο πρόγραμμα δημοσιογραφίας του Annenberg Getty Arts στο Λος Άντζελες και διδάσκει στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο Βηρυτού (AUB).

Ο Stefan Zweig (Στέφαν Τσβάιχ 1881-1942) ήταν Αυστριακός συγγραφέας. Ανάμεσα στα πολλά βιβλία του συμπεριλαμβάνονται τα εξής: Οι Τρεις Δάσκαλοι, για τον Μπαλζάκ, τον Ντίκενς και τον Ντοστογιέφσκι, Ταξίδι στο παρελθόν (1928), Επικίνδυνος οίκτος (1938) και Σκακιστική νουβέλα (1942).