Το 1903 η Isadora Duncan και η οικογένειά της έφτασαν στην Αθήνα, όπου πήραν την απόφαση να παραμείνουν και να ιδρύσουν έναν χώρο στον οποίο ο χορός θα βιωνόταν αρμονικά συνυφασμένος με την καθημερινή ζωή. Αυτό το κτίριο, σχεδιασμένο κατά τα πρότυπα του αρχαίου μυκηναϊκού ανακτόρου, αποτελεί διεθνώς έναν από τους ελάχιστους χώρους που δημιουργήθηκαν ειδικά για τον χορό. Εκατό χρόνια αργότερα ο στόχος του παραμένει ο ίδιος: η πραγμάτωση του ουτοπικού οράματος των Duncan. Στο κέντρο ο Κώστας Τσιούκας, χορευτής και χορογράφος από την Αθήνα, διδάσκει χορό δίνοντας ταυτόχρονα υπόσταση στο έργο του με τίτλο Πρώτο ρομαντικό ξέσπασμα, με μαθητές της σχολής ως εθελοντές περφόρμερ.