Τύµπανο, ένα τραπέζι. Καρέκλες, τµήµα εγχόρδων. Σώµατα που αντηχούν: οι φόρµες που µας συγκρατούν, ήχοι που µας διαµορφώνουν, φόρµες που παίζουµε στο µουσικό δωµάτιο της καλλιτέχνιδος [τύµπανο]. Ποια καλλιτέχνις; Η Nevin Aladağ. Ποιο δωµάτιο; Αυτό που βγάζει ήχο [τύµπανο]. Η επίπλωση ενός δωµατίου µε φωνή, η διαρρύθµιση της σκηνής (για µελλοντικές συναυλίες) µε µουσικά όργανα του µέλλοντος· αυτό διευθετεί η Aladağ στο έργο της Musikzimmer (Μουσικό δωµάτιο, 2015). Οι φόρµες που χρησιµοποιεί –έπιπλα που έχουν µετατραπεί σε µουσικά όργανα και ταυτόχρονα είναι σώµατα που εκπέµπουν, λαµβάνουν ήχο και µιλούν– αποζητούν κορµιά [τύµπανο]: χέρια για να χτυπήσουν το τραπέζι [τύµπανο] ή για να παίξουν µε την καρέκλα· κορµιά ώστε να κάνει γκελ επάνω τους ο ήχος· κορµιά για να δηµιουργηθεί αντίλαλος, αντήχηση, αντίσταση [τύµπανο]. Η Aladağ, που γεννήθηκε το 1972 στην Τουρκία και ζει στη Γερµανία, αντιµετωπίζει τη φόρµα [τύµπανο] ως συνεχή ερµηνεία – ένα σώµα [τύµπανο] που είναι εφήµερο [τύµπανο], πάντα. Η τέχνη της, είτε πρόκειται για γλυπτική είτε για βίντεο ή περφόρµανς, ερµηνεύει και µεταβαίνει ανάµεσα στη φόρµα και στη λειτουργία, στον ήχο και στη σιωπή, στην κίνηση και στην ανάπαυση. Το έργο της ταξιδεύει ανάµεσα στα όρια της φόρµας και της λειτουργικότητας [τύµπανο], της αισθητικής και της πολιτικής, µέσα από ιστορικές και ιδεολογικές περιοχές [τύµπανο]. Τροποποιεί τα αντικείµενα έτσι όπως είναι τροποποιηµένα [τύµπανο] τα σώµατά µας· τοποθετεί τα αντικείµενα [τύµπανο] όπως είναι τοποθετηµένα τα σώµατά µας· επιπλώνει τα δωµάτια καθώς τα σώµατά µας χρειάζονται [τύµπανο] επίπλωση, χρειάζονται µουσική [τύµπανο]. Δωµάτια µιας άλλης εποχής ή µουσικά δωµάτια, ένα γήπεδο, ένα σαλόνι ή ένα κλαµπ [τύµπανο]: οι µουσικές εγκαταστάσεις της παραπέµπουν ποικιλοτρόπως στα µουσικά σαλόνια των µεγαλοαστών Ευρωπαίων [τύµπανο] κατά τον 16ο και 17ο αιώνα, αλλά και τα πιο βλάσφηµα [τύµπανο] αθηναϊκά ρεµπετάδικα στα τέλη του 20ού αιώνα, µε το µπουζούκι τους, το ούτι και το νταούλι τους [τύµπανο]. Πώς προσδιορίζει κανείς ένα δωµάτιο; Πώς κάθεται κανείς σε µια καρέκλα; Πώς παράγεται κάποιος ήχος; Πώς παράγεται ένα σώµα [τύµπανο] ανάµεσα σε άλλα σώµατα; Πώς αποδίδονται αυτά τα όρια; Σε προηγούµενα έργα της η Aladağ αναζήτησε άλλα ήδη ερµηνείας: το βίντεο Borderline (Συνοριακή γραµµή, 2014) προσφέρει τη θέα του µπλε από ένα πλοίο, των ασθενικών απόνερων που αφήνει στο πέρασµά του και την οθόνη του µε το GPS [τύµπανο], που αποτυπώνει τα χαρτογραφηµένα θαλάσσια σύνορα ανάµεσα σε Ελλάδα και Τουρκία. Μια οθόνη χωρισµένη σε τέσσερα τετράγωνα προβάλλει το βίντεο µε τίτλο City Language I (Γλώσσα της πόλης Ι, 2009), παρουσιάζοντας το καθαυτό υπαίθριο αστικό περιβάλλον σαν ένα είδος µουσικού δωµατίου. Ένα φλάουτο έξω από ένα παράθυρο αυτοκινήτου ηχεί µε τη βοήθεια του αέρα· κλάβες κυλούν στους δρόµους, ένα ντέφι πατινάρει επάνω στο νερό καθώς το τραβάει ένα πλεούµενο. Το τοπίο ως ορχήστρα, ο χώρος ως µουσικό σύνολο, τα αντικείµενα ως εξοπλισµός, καθετί µια παράσταση, ενδεχοµένως [τύµπανο]. Το σώµα οργανοποιηµένο – ένα µουσικό όργανο. Το µουσικό όργανο σαν φόρµα ανάπαυσης ή ήχου. Ο χώρος (αυτός της καλλιτέχνιδος ή του ποιήµατος) σαν τύµπανο [τύµπανο] [τύµπανο].

Quinn Latimer