Daniel García Andújar, LTI drawings (Report on Torture) (2016), ψηφιακή εκτύπωση σε χαρτί
Στα τέλη του περασμένου αιώνα, ο αφρικανός στοχαστής Achille Mbembe ανέπτυξε μια βαρύνουσα κριτική απο-αποίκησης της έννοιας του Μισέλ Φουκώ της «κυβερνητικότητας», της διαδικασίας μέσω της οποίας εκσυγχρονίζονται οι τεχνικές της διακυβέρνησης. Για τον Φουκώ, του οποίου η σκέψη σε μεγάλο βαθμό επικεντρώθηκε στην ιστορία της Κεντρικής Ευρώπης, η νεωτερικότητα χαρακτηρίζεται από τη μετατόπιση μιας νεκροπολιτικής κατανόησης της κυριαρχίας (στην οποία η εξουσία ασκείται ως βία) από μια βιοπολιτική διαχείριση του πληθυσμού. Σύμφωνα με τον Mbembe, η αντίληψη του Φουκώ περί βιοεξουσίας δεν επαρκεί για να ερμηνεύσει τις σύγχρονες μορφές υποταγής: δεν λαμβάνει υπόψη την εμμονή των νεκροπολιτικών τεχνικών στο πλαίσιο των φιλελεύθερων δημοκρατιών, και αγνοεί επίσης την κεντρικότητα της αποικιακής δουλείας ως προϋπόθεση της δυνατότητας για την ανάπτυξη του δυτικού καπιταλισμού. Η Βιομηχανική Επανάσταση είναι αδιαχώριστη από τον αποικιακό ιμπεριαλισμό και τις τεχνολογίες της φυλής και της εξουσίας. Όπως υποστήριξε η Saidiya Hartman, κεντρικό ρόλο στην πρόοδο των καπιταλιστικών οικονομιών είχε η δυνατότητα μετατροπής της ανθρώπινης ζωής σε αντικείμενο οικονομικής συναλλαγής –του σκλάβου– μέσα στο καθεστώς της φυτείας. Στον πυρήνα του φιλελευθερισμού ήταν, από τη μία πλευρά, η ταύτιση ανάμεσα στη βία και την κυριαρχία και, από την άλλη, η ένταση μεταξύ της ελεύθερης διακίνησης της περιουσίας και της πολιτικής ελευθερίας των ατόμων. Παράλληλα με τον Mbembe, σύγχρονοι φεμινιστές και trans στοχαστές, όπως οι Judith Butler, Silvia Federici, Jack Halberstam και Dean Spade, έχουν αναπτύξει διαφορετικές ερμηνείες της εμμονής της σεξουαλικής βίας κατά των γυναικών και των σεξουαλικών μειονοτήτων στο εσωτερικό δημοκρατικών καθεστώτων, οι οποίες προσθέτουν λεπτές αποχρώσεις στην αντίληψη του Φουκώ περί βιοπολιτικής.
Η νεκροεξουσία (necropower) έχει γίνει έννοια-κλειδί για την κατανόηση της γενικευμένης εργαλειοποίησης της ζωής και της υλικής καταστροφής της Γης στην παγκόσμια μεταποικιακή κατάσταση που περιλαμβάνει την εξόντωση όλων των βιοπολιτισμικών συστημάτων. Σήμερα, η κατανόηση της άσκησης της εξουσίας ως θανάτου είναι ζωτικής σημασίας για τη σύλληψη της δυνατότητας δράσης και αντίστασης στο πλαίσιο εκείνου που ο Jason W. Moore αποκαλεί «Κεφαλαιόκαινο» (Capitalocene) και η Donna Haraway ορίζει ως «Κθουλου-καινο» (Chthulucene), εποχή κατά την οποία θα μάθουμε να επιβιώνουμε μέσα από τη συνεργατική εμπλοκή ανθρώπινων και μη οικολογιών.
Σε ένα πλαίσιο που περιλαμβάνει τους πολέμους που πολλαπλασιάζονται, την οικονομική βία που επιβάλλεται από τις πολιτικές του χρέους, τον ρατσισμό, τον σεξισμό, τη νεο-αποικιακή κατοχή, τις μαζικές φυλακίσεις, την οικολογική εκμετάλλευση, τον περιορισμό του δικαιώματος της μετανάστευσης, καθώς και την πολιτιστική καταστροφή, η Κοινότητα για το Τέλος της Νεκροπολιτικής συναντιέται μία φορά τον μήνα για να διερευνήσει σύγχρονες συνδέσεις μεταξύ εξουσίας και τρομοκρατίας, μεταξύ υποκειμενικότητας και βίας μέσα στη νεοφιλελεύθερη παγκόσμια κατάσταση. Στις συναντήσεις αυτές συμμετέχουν καλλιτέχνες, ακτιβιστές και σύγχρονοι διανοητές και περιλαμβάνονται διαλέξεις, προβολές, παρεμβάσεις καλλιτεχνών, σεμινάρια και εργαστήρια. Τελικός στόχος αυτής της Κοινότητας είναι να επιτρέψει την παραγωγή αντιφρονούντων αφηγήσεων που προκαλούν την αντίσταση, τη συνεργασία και την επιβίωση για τον πολιτικό και ποιητικό μετασχηματισμό.
Όλες οι δραστηριότητες των Κοινοτήτων είναι δωρεάν και ανοικτές στο κοινό.
