Η κατοικία του μοντερνιστή καλλιτέχνη Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα είναι χαρακτηριστικό δείγμα αθηναϊκής αρχιτεκτονικής του Μεσοπολέμου. Το μέγαρο ήταν σημείο συνάντησης για την αθηναϊκή διανόηση της εποχής και φωτογραφίες του δημοσιεύονταν συχνά σε διεθνή περιοδικά. Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να δει το ατελιέ του Γκίκα στον 5ο όροφο, όπου εκτίθενται αντιπροσωπευτικοί του πίνακες. Άλλα μόνιμα εκθέματα καλύπτουν τομείς της νεότερης ελληνικής πολιτιστικής ιστορίας, από την Καταστροφή της Σμύρνης το 1922 μέχρι τη στρατιωτική δικτατορία του 1967-74. Κατά τη διάρκεια της documenta 14 εκτίθεται μια σειρά από φωτογραφίες του Γκίκα από τη δεκαετία του 1930 – οπτικές σημειώσεις από τα ταξίδια του σε όλη την Ελλάδα, μερικές από τις οποίες τις τράβηξε κατά τη διάρκεια της διάσημης κρουαζιέρας όπου έγινε το διεθνές συνέδριο CIAM 4.

Το πρότζεκτ του Ζάφου Ξαγοράρη που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι η ανακαίνιση ενός παρεκκλησιού που χτίστηκε το 1930 για το πρώτο σχολείο της Αθήνας το οποίο λειτούργησε σε ανοιχτό χώρο, και έχει άμεση σχέση με το έργο δύο επιφανών προσωπικοτήτων που εμπεριέχονται στη συλλογή του Γκίκα: του διάσημου αρχιτέκτονα Νικόλαου Μητσάκη και του ζωγράφου Σπύρου Παπαλουκά. Μια μικρή επιλογή από έργα της συλλογής της Εθνικής Πινακοθήκης των Τιράνων προτείνει έναν εναλλακτικό μοντερνισμό ως αντίστιξη στην ελληνοκεντρική συλλογή.