Αυτό το σεμινάριο στη διάρκεια τεσσάρων βραδιών σχεδιάστηκε με βάση την επιθυμία να αποκαλυφθούν κάποιες από τις ξεχασμένες γλώσσες, τα διαλυμένα όνειρα και τις αλλόκοτες ελπίδες που περιλαμβάνονται στην ταινία του Naeem Mohaiemen για την documenta 14 στο Κάσελ, με τιτλο Two Meetings and a Funeral (προβάλλεται στο Landesmuseum). Η Βουλή των Σωμάτων προσκαλεί τον Naeem Mohaiemen με τους τρεις πρωταγωνιστές της ταινίας για να συζητήσουν θεωρητικούς και πρακτικούς τρόπους αναβίωσης της ιδέας της Παγκόσμιας Αριστεράς, μαθαίνοντας από τα μοιραία λάθη του παρελθόντος.
1 Αυγούστου
7-8:30 μ.μ.
Ομιλία του Vijay Prashad, ακολουθεί συζήτηση
8:30-9 μ.μ.
Προβολή ταινίας: Hiwa K, The Existentialist Scene in Kurdistan [Raw Materiality] (2007–σήμερα)· Hiwa K, This Lemon Tastes of Apple (2011)
9-10 μ.μ.
Συζήτηση μετά την ταινία
2 Αυγούστου
7-8:30 μ.μ.
Ομιλία της Samia Zennadi, ακολουθεί συζήτηση
8:30-9 μ.μ.
Προβολή ταινίας: απόσπασμα από Didem Pekün / Barış Doğrusöz, Tülay German: Years of Fire and Cinders, 2010
9-10 μ.μ.
Συζήτηση
3 Αυγούστου
7-8:30 μ.μ.
Ομιλία του Zonayed Saki, ακολουθεί συζήτηση
8:30-9 μ.μ.
Προβολή ταινίας: απόσπασμα από Fernando Solanas / Octavio Getino, Hour of the Furnaces (1968)
9-10 μ.μ.
Συζήτηση
4 Αυγούστου
7-8:30 μ.μ.
Ομιλία του Naeem Mohaiemen, ακολουθεί συζήτηση
8:30-9:30 μ.μ.
Προβολή ταινίας: belit sağ, Sept. - Oct. 2015, Cizre (2015) και απόσπασμα από Sam Green / Bill Siegel, The Weather Underground (2002)
9:30-10 μ.μ.
Συζήτηση
Τα σεμινάρια εκκινούν από την ιδέα ενός «σημείου καμπής» (συμβάν/ιδεολογία/ηγέτης) στην παγκόσμια ιστορία. Στην ταινία Two Meetings and a Funeral, ο Naeem Mohaiemen ισχυρίζεται ότι η συνάντηση του Κινήματος των Αδεσμεύτων (ΝΑΜ) το 1973 στο Αλγέρι ήταν ένα τέτοιο σημείο καμπής. Ενώ χαιρετίστηκαν ως «ριζοσπάστες ΝΑΜ» που αγωνίζονταν για την απελευθέρωση των πορτογαλικών αποικιών, της Νότιας Αφρικής και της Παλαιστίνης, η συνάντηση σηματοδότησε και τη στιγμή όπου χώρες του Διεθνισμού του Τρίτου Κόσμου (στην τομή με τον σοσιαλισμό) άρχισαν να τείνουν προς θρησκευτικές συμμαχίες (στην περίπτωση αυτή, προς τον ισλαμισμό) ως μορφή αλληλεγγύης. Ενώ η συμμετοχή της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και χωρών από την Ασία δεν κατέστη δυνατή το 1973, το 1974 η συνάντηση της Οργάνωσης Ισλαμικής Συνεργασίας στη Λαχόρη ολοκλήρωσε την καμπή. Οι συνέπειες ξεδιπλώθηκαν κατά τις δύο δεκαετίες που ακολούθησαν, με τον ισλαμισμό και την πιθανότητα της ενοποίησης βάσει θρησκείας να αντικαθιστούν τον σοσιαλισμό ως κινητήρια δύναμη σε πολλά σημεία του Παγκόσμιου Νότου. Ήταν αναπόφευκτο ένα τέτοιο μονοπάτι για τον Μουσουλμανικό Τρίτο Κόσμο, κι αν ναι, πώς άλλαξε την πορεία του παγκόσμιου σοσιαλισμού μεταξύ 1973 και 1989;
Στη Σύνοδο των Αδεσμεύτων του 1973 στο Αλγέρι, ο Sinnathamby Rajaratnam από τη Σιγκαπούρη σχολίασε τις συνομιλίες SALT I (Συνομιλίες για τον Περιορισμό των Στρατηγικών Όπλων) το 1972 μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης, των δύο πλευρών του Ψυχρού Πολέμου: «Πρόκειται για διάλειμμα ανάμεσα στον Ψυχρό Πόλεμο και τους νέους ψυχρούς πολέμους που διαφαίνονται στον ορίζοντα». Αυτά τα λόγια εξακολουθούν να είναι προφητικά και σήμερα, καθώς η υφήλιος βρίσκεται στη μέγγενη ατελείωτων πολέμων, ενός στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος που επανεπινοεί αενάως τον «εχθρό» και τις διαμάχες εξουσίας ανάμεσα σε βετεράνους του Ψυχρού Πολέμου και πολλούς νέους βασιλιάδες και πιόνια στη σκακιέρα. Αντιμέτωποι με αυτή την παγκόσμια κρίση, συγγραφείς, καλλιτέχνες και ακαδημαϊκοί εξετάζουν πολλούς από τους προγόνους, τα ορφανά και τους διαδόχους της εποχής της αποαποκιοποίησης – μεταξύ αυτών το Συνέδριο του Μπαντούνγκ, το Κίνημα των Αδεσμεύτων, το Κίνημα της Απελευθέρωσης του Τρίτου Κόσμου και το Κίνημα του Παγκόσμιου Σοσιαλισμού World Socialism. Σε ένα επίπεδο, πρόκειται για άσκηση μνήμης, ενάντια στη λήθη. Σε ένα άλλο επίπεδο, πρόκειται για αναζήτηση φιλοσοφιών που μπορούν να υπερκεράσουν τους διαχωρισμούς του μοιραίου τριγώνου κατά Stuart Hall –φυλή, εθνικότητα και έθνος (όπου μπορούμε να προσθέσουμε και το τέταρτο διάγραμμα Venn, με τομή στη θρησκεία).
Ανάμεσα στα ζητήματα που θα πραγματευτούμε είναι τα εξής:
- O τριτοκοσμισμός ως τάση, ειδικά ορμώμενος από τη Λατινική Αμερική, στη δεκαετία του 1960 θεωρήθηκε ως το σπίρτο που θα βάλει τη φωτιά για την παγκόσμια επανάσταση. Πώς μπορούμε να αναβιώσουμε αυτή την πιθανότητα και πού θα έπρεπε να στρέψουμε το βλέμμα μας; Πού θα έπρεπε να αναζητήσουμε, δηλαδή, την επόμενη σπίθα;
- Ο ρόλος των μορφών συλλογικής υποκειμενικότητας με βάση τη θρησκεία μερικές φορές απορρίφθηκε από την αριστερά του Τρίτου Κόσμου ως το όπιο του λαού. Ήταν ιστορικό λάθος ή η μόνη ιδεολογικά συνεπής επιλογή; Ποιοι χώροι έμειναν ανοιχτοί προς διεκδίκηση ως συνέπεια, και ποιες δυνάμεις εισήλθαν σε αυτούς τους χώρους;
- Ο φόβος, η παράνοια και τα συνοδά προβλήματα ασφαλείας έχουν αποτελέσει τα εργαλεία των δεξιών, εθνικιστικών και θρησκευτικών ομάδων εδώ και έναν αιώνα. Η αριστερά έχει παραμείνει σε αμυντική στάση, προσπαθώντας να διαλύσει αυτούς τους φόβους. Ποιοι άλλοι ρόλοι έχουν μείνει για την αριστερά σε αυτή την κρίση;
- Ποιος είναι ο ρόλος του αριστεριστή οργανωτή στην αναπόληση της ιστορίας; Είναι πιο σημαντική η νοσταλγία ή η ακρίβεια; Η συζήτηση για το παρελθόν με όρους απολυτότητας ενέχει και προοπτική προοδευτισμού;
Ζωντανή αναμετάδοση στο Every Time A Ear di Soun: 22-24 Αυγούστου 2017, 15:00–16:00 (UTC-4)
