Η έκθεση στο Fridericianum σηματοδοτεί την πρώτη φορά που η συλλογή του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) της Ελλάδας παρουσιάζεται στη Γερμανία, μέσω μιας διττής μετατόπισης που καθιστά τη στέγη του ΕΜΣΤ, το ανακαινισμένο κτίριο της πρώην ζυθοποιίας Φιξ στην Αθήνα, έναν από τους κύριους εκθεσιακούς χώρους της documenta 14 στην Αθήνα, και το Fridericianum, παραδοσιακά κύριο εκθεσιακό χώρο για κάθε documenta, προσωρινή στέγη της συλλογής του ΕΜΣΤ. Μέσω αυτής της συνεργασίας, η documenta 14 και το ΕΜΣΤ ενισχύουν τη δημόσια κοινή δέσμευσή τους, η οποία αποκρυσταλλώνεται στον τίτλο εργασίας της documenta 14 Μαθαίνοντας από την Αθήνα και στη νέα σειρά ετήσιων εκθέσεων που φέρει τον τίτλο «Το ΕΜΣΤ στον Κόσμο».
Το ΕΜΣΤ άρχισε να δημιουργεί τη συλλογή του το 2000. Σήμερα του ανήκουν πάνω από 1.100 έργα Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών από το 1960 και εξής. Η συλλογή που παρουσιάζεται στο Fridericianum είναι μια προσαρμοσμένη στον χώρο εκδοχή της μουσειογραφικής μελέτης της συλλογής του ΕΜΣΤ που έκανε η διευθύντριά του Κατερίνα Κοσκινά, συλλογή η οποία θα εγκαινιαστεί στην Αθήνα εντός του 2017, με την επιμελητική βοήθεια της Τίνας Πανδή και του Σταμάτη Σχιζάκη, τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό της Ηρώς Νικολακέα και τη συμβολή όλου του προσωπικού του ΕΜΣΤ. Τα έργα που ταξίδεψαν έως το Κάσελ αποτελούν σχόλιο για την περίπλοκη πραγματικότητα της σημερινής Ελλάδας, υπογραμμίζοντας παράλληλα τα διεθνή ταξίδια των πρωτοπόρων Ελλήνων καλλιτεχνών.
Στη διαπολιτισμική τους εξάπλωση η documenta 14 και το ΕΜΣΤ αναφέρονται στη διάσχιση συνόρων, στη διασπορά και στην προσωπική αλλά και συλλογική μνήμη –που συμπεριλαμβάνει θέματα επαναπατρισμού και αντιδανείων–, εκδηλώνοντας την κοινή δέσμευση των δύο θεσμών να συντηρούν και να επανερμηνεύουν πολιτιστικά σύμβολα και σημαντικά έργα τέχνης. Η παρουσίαση εξετάζει τη συλλογή του ΕΜΣΤ στο πλαίσιο της ιστορίας του Fridericianum, του λίκνου της documenta και πρώτου δημόσιου μουσείου της ηπειρωτικής Ευρώπης, και προσφέρει νέες ιστορίες καθώς παράλληλα αμφισβητεί μερικές από τις επικρατούσες. Η βραχύβια ιστορία του Fridericianum ως έδρας του κοινοβουλίου απηχεί τους τρόπους με τους οποίους ορισμένοι από τους καλλιτέχνες που περιλαμβάνονται στη συλλογή του ΕΜΣΤ χειρίστηκαν το δύσκολο έργο της στήριξης της δημοκρατίας κατά τη διάρκεια της μεταπολεμικής μεταμόρφωσης της ελληνικής και της ευρωπαϊκής κοινωνίας, περιλαμβανομένης της περιόδου της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα.
Κατά τη διάρκεια της documenta 14 η Ροτόντα του Fridericianum φιλοξενεί τη Βουλή των Σωμάτων, το Πρόγραμμα Δημόσιων Δράσεων της έκθεσης, προεκτείνοντας τη βραχύβια ιστορία του χώρου ως έδρας του κοινοβουλίου στις αρχές του 19ου αιώνα, καθώς λειτουργεί ως σημαντικό εργαλείο που πλήττει τα συντρίμμια των δημοκρατικών θεσμών αλλά και τις παραδοσιακές εκπαιδευτικές μεθόδους και τις μεθόδους δημόσιου προγραμματισμού.
Επιπλέον, στο υπόγειο του Fridericianum, το νέο κινηματογραφικό έργο του Ben Russell Good Luck (2017) εξετάζει την κοινωνική και την παγκόσμια κλίμακα της πολιτικής εξώρυξης μεταλλευμάτων. Πρόκειται για μια μελέτη σχετικά με τις κοινότητες των εργατών σε ένα παράνομο, μικρής κλίμακας χρυσωρυχείο στο Σουρινάμ και σε ένα κρατικό ορυχείο χαλκού στη Σερβία.
