Η documenta 14 στο Κάσελ θα μπορούσε να ξεκινήσει από μια υπόγεια διαδρομή. Η ιδέα ήταν η παροπλισμένη σήραγγα του KulturBahnhof (πρώην κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού του Κάσελ) να αποτελέσει το σημείο εισόδου των επισκεπτών στην έκθεση. Η σήραγγα έκλεισε το 2005, έπειτα από σχεδόν 40 χρόνια λειτουργίας. Είχε διανοιχθεί το 1968, τη χρονιά που ο Arnold Bode, ιδρυτής της documenta, ήταν για τέταρτη και τελευταία φορά επιμελητής της έκθεσης, προκειμένου να εξυπηρετήσει την αυξανόμενη κυκλοφορία τρένων από και προς το Κάσελ. Το κατώτερο επίπεδο υποδηλώνει ένα σημείο διέλευσης – στην προκειμένη περίπτωση, των έργων τέχνης που ίσως έχουν μόλις αφιχθεί ή πρόκειται να αναχωρήσουν. Το άνω επίπεδο, μια πρώην στοά καταστημάτων με τα απομεινάρια μιας βανδαλισμένης εγκατάστασης με έναν χάρτη του Κάσελ από χρωματιστές γυάλινες ψηφίδες του Dieter von Andrian (1925-1992), χρησιμεύει ακόμη ως κατώφλι, διά μέσου του οποίου η έννοια της μάθησης και της εκπαίδευσης είναι αενάως και κατ’ ανάγκη ρευστή. Ο υπόγειος χώρος αποπνέει ένα αίσθημα μελαγχολίας, ωστόσο υπάρχει, κυριολεκτικά, φως στην άκρη του τούνελ: βγαίνοντας στην επιφάνεια, οι επισκέπτες καταλήγουν στους κύριους εκθεσιακούς χώρους της documenta 14 στο Νόρντσταντ του Κάσελ.