Οργανωμένες ως «εταιρείες φίλων», και οι δύο ομάδες προωθούσαν τη δημιουργία κοινωνικών και φιλικών δεσμών μεταξύ εκείνων που θεωρούνταν νομικά και πολιτικά μη-ίσοι. Δύο χρόνια αργότερα, το 1791, η ανταρσία των σκλάβων στο νησί του Αγίου Δομήνικου, στην Καραϊβική, εξελίχθηκε στην πρώτη μεγάλη επανάσταση κατά της δουλείας. Λειτουργώντας στο φόντο των εξεγέρσεων των σκλάβων μέσα στις αποικιοκρατικές αυτοκρατορίες, οι εταιρείες λειτουργούσαν ως ένα δημόσιο πρόγραμμα αντικουλτούρας για την ανάπτυξη ενός επιστημολογικού, διαλογικού, πολιτικού και ποιητικού-φαντασιακού συστήματος ως εναλλακτικής επιλογής προς το αποικιοκρατικό σύστημα.

Η επανάσταση αρχίζει με τη γραφή και την ανάγνωση. Η επανάσταση αρχίζει με θέατρο και δημόσιες ομιλίες. Με τον διάλογο και το μοίρασμα. Η επανάσταση αρχίζει με τη φιλία.

Μέσα στο πλαίσιο του «παγκόσμιου ολοκληρωμένου καπιταλισμού» του 21ου αιώνα, το Πρόγραμμα Δημόσιων Δράσεων της documenta 14, σε συνεργασία με την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, υποστηρίζει την ανάπτυξη μιας σειράς Ανοιχτών Κοινοτήτων για τον μετασχηματισμό της πολιτικής φαντασίας.

Οι Ανοιχτές Κοινότητες, εμπνευσμένες από τη μεθοδολογία της «ανοιχτής μορφής» του καλλιτέχνη και αρχιτέκτονα Oskar Hansen, καθώς και από το δυναμικό των αυθόρμητων συγκεντρώσεων να δημιουργούν κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές, λειτουργούν ως αυτοδιδασκόμενα και αυτο-οργανωμένα μικρο-κοινά που αναπτύσσουν τις δικές τους δραστηριότητες.

Το Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων στο Πάρκο Ελευθερίας είναι ο κύριος χώρος που φιλοξενεί τις κοινότητες στην Αθήνα, αν και μπορούν να μετακινούνται ελεύθερα μέσα στην πόλη και να «επιμολύνουν» άλλους χώρους, από την Αίθουσα Πρεβελάκη στο Πολυτεχνείο έως διάφορα αρχεία, καφέ και σινεμά ή αχαρτογράφητους χώρους της πόλης. Οι Ανοιχτές Κοινότητες αναπτύσσουν δραστηριότητα από τον Οκτώβριο 2016 έως τα εγκαίνια της έκθεσης στην Αθήνα, τον Απρίλιο 2017, μετασχηματιζόμενες προοδευτικά στη δημόσια υποδομή της έκθεσης.

Οι Ανοιχτές Κοινότητες συγκεντρώνονται τουλάχιστον μια φορά τον μήνα, με άξονα μια σειρά δραστηριοτήτων: σεμινάρια, προβολές, εργαστήρια, περίπατοι, αναγνώσεις και καλλιτεχνικές παρεμβάσεις. Όλες οι δραστηριότητες των Ανοιχτών Κοινοτήτων είναι δωρεάν και ανοικτές στο κοινό. Όλοι μπορούν να συμμετάσχουν ως μέλη κάποιας από τις Ανοιχτές Κοινότητες. Τα μέλη μοιράζονται πληροφορίες και πρακτικές (βιβλιογραφίες, αναφορές, αρχεία), και αποφασίζουν για τις μελλοντικές εκδηλώσεις της Ανοιχτής Κοινότητας. Δεν είναι απαραίτητη η ιδιότητα του μέλους μιας Ανοιχτής Κοινότητας για τη συμμετοχή σε οποιαδήποτε δραστηριότητά της.

Κάθε Ανοιχτή Κοινότητα μπορεί να καθορίσει τις χρονικές παραμέτρους και μορφές δράσης της. Δεν υπάρχει προκαθορισμένη μορφή για κάθε Ανοιχτή Κοινότητα. Κάθε Ανοιχτή Κοινότητα είναι το αποτέλεσμα της δικής της επιτελεστικής πρακτικής. Επομένως, μια Ανοιχτή Κοινότητα μπορεί να μεταλλαχτεί με τη συνεννοήση των μελών της, ή μέσα από τις δράσεις ή τις συμμαχίες της με άλλες συλλογικές πρωτοβουλίες ή Ανοιχτές Κοινότητες. Μπορούν να δημιουργηθούν περισσότερες Κοινότητες με τον χρόνο, ή κάποιες Κοινότητες να συνενωθούν και να δημιουργηθεί ένας άλλος, υβριδικός θεσμός.

Εξελισσόμενες και επιτελεστικές, όλες μαζί οι Ανοιχτές Κοινότητες συνιστούν την ψυχή της Βουλής των Σωμάτων που θα αναπτυχθεί.

Έξι Κοινότητες φιλοξενούνται στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων στο Πάρκο Ελευθερίας.

Ξεκινούν τον Οκτώβριο 2016:
Η Κοινότητα των Απάτριδων της Πολιτική Ετερότητας (συντονισμός: Max Jorge Hinderer Cruz, Νέλλη Καμπούρη, Μαργαρίτα Τσώμου),
Η Κοινότητα για το Τέλος της Νεκροπολιτικής (συντονισμός: Paul B. Preciado),
Η Νοοσφαιρική Κοινότητα (συντονισμός: Άγγελος Πλέσσας)

Ξεκινούν τον Δεκέμβριο 2016:
Η Κοινότητα Φίλων της Σωτηρίας Μπέλλου (συντονισμός: Paul B. Preciado, σε συνεργασία με το AMOQA [Athens Museum of Queer Arts]),
Η Κοινότητα Φίλων του Ulises Carrión (συντονισμός: Arnisa Zeqo, σε συνεργασία με τους Pierre Bal-Blanc και Hendrik Folkerts)

Ξεκινάει τον Ιανουάριο 2017:
Η Κοινότητα για τη Συλλογική Παραίσθηση (συντονισμός: Hila Peleg και Ben Russell)

Δεν θα βρείτε ούτε ατομικά καθίσματα ούτε μια σταθερή αρχιτεκτονική στη Βουλή των Σωμάτων. Έχουμε αποφύγει την αντιμετώπιση του κοινού ως αισθητικού επισκέπτη ή νεοφιλελεύθερου καταναλωτή. Έχουμε επίσης απορρίψει τη δημοκρατική μυθοπλασία του ημικυκλικού αμφιθεάτρου. Διεκδικούμε –μαζί με τον Oskar Hansen– το ευκταίο της «ανοιχτής μορφής» στην πολιτική. Η μαλακή αρχιτεκτονική του Ανδρέα Αγγελιδάκη, η οποία αποτελείται από 68 μπλοκ ερειπίων (τα ερείπια ενός δημοκρατικού κοινοβουλίου;), μπορεί να συναρμολογηθεί και να τοποθετηθεί εκ νέου με άπειρους τρόπους, δημιουργώντας πολλαπλές εφήμερες αρχιτεκτονικές για τη Βουλή των Σωμάτων. Είστε ευπρόσδεκτοι να συμμετάσχετε στην καθημερινή διαμόρφωση αυτού του πολιτικού θέατρου, που αμφισβητεί την τοποθεσία, την ιεραρχία, την ορατότητα, την κλίμακα…

Οι 34 Ασκήσεις Ελευθερίας έχουν στόχο να συνθέσουν μια queer αντι-αποικιακή ευρωπαϊκή συμφωνία με αφετηρία τη δεκαετία του 1960 έως σήμερα, εμπλέκοντας στον διάλογο και φέρνοντας στο προσκήνιο αντιφρονούσες, ετερογενείς και αποσιωπημένες αφηγήσεις. Αρχίζουμε φέρνοντας κοντά την παράδοση της ριζοσπαστικής Αριστεράς και τον αντι-αποικιοκρατικό αγώνα για εθνική κυριαρχία των ιθαγενών κινημάτων στην Ευρώπη. Η φωνή του Antonio Negri –ενός από τους ιδρυτές του κινήματος Potere Operaio (Εργατική Δύναμη), το 1969, και μέλους της ιταλικής Autonomia Operaia (Εργατική Αυτονομία)– συναντά τη φωνή του Niillas Somby, ακτιβιστή για τα πολιτικά δικαιώματα και την εθνική κυριαρχία των Σάμι στον βορρά της Νορβηγίας. Τη δεκαετία του 1970, και οι δύο αντιμετώπισαν διαφορετικές κατηγορίες ως τρομοκράτες.

Παραμερίζοντας την καθιερωμένη αντίθεση δικτατορίας και δημοκρατίας, προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τις αποτυχίες της μετάβασης στη δημοκρατία, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ισπανία, την Αργεντινή ή τη Χιλή: πώς η έννοια της ελευθερίας ταυτίστηκε με την ελεύθερη αγορά. Ενώ η δεκαετία του 1980 παρουσιάζεται συχνά ως η περίοδος όπου παρήκμασαν τα κινήματα κοινωνικής απελευθέρωσης και προαναγγέλθηκε η εμφάνιση μιας καινούργιας δημοκρατικής συναντίληψης μέσα στο πλαίσιο του καπιταλισμού –προτάσσοντας στη θέση της ιδεολογικής αντίθεσης την οικονομική ανάπτυξη– τα αντι-αποικιοκρατικά, φεμινιστικά, queer και αντι-AIDS κινήματα άρχισαν να καταδεικνύουν τα κενά στον δυτικό ηγεμονικό λόγο. Είναι άραγε δυνατό να συλλάβουμε την ελευθερία πέρα από την καπιταλιστική της αντίληψη;

Σταδιακά, μέσα σε αυτόν τον δεκαήμερο διάλογο, σκοπεύουμε να αρθρώσουμε σύγχρονες γλώσσες αντίστασης, από την κουρδική επανάσταση της Rojava έως τις φωνές των queer, τρανσέξουαλ, των sex-workers και των μεταναστών από την Τουρκία, την Ελλάδα, το Μεξικό ή τη Βραζιλία, τους σύγχρονους αγώνες για την αποκατάσταση των αυτόχθονων πληθυσμών, τις νέες πολιτικές και καλλιτεχνικές πρακτικές που επινοούν νέες μορφές επίδρασης, γνώσης και πολιτικής υποκειμενικότητας, όπως ecosex, queer-indigenism και ριζοσπαστική επιτελεστικότητα. Όλοι μαζί σχεδιάζουν έναν πολιτικό και ποιητικό χάρτη της Ευρώπης διαφορετικό από εκείνον που σχεδίασε η Ευρωπαϊκή Ένωση.