Το μπρουταλιστικό Neue Hauptpost (Νέο Ταχυδρομείο), το οποίο μετονομάστηκε από την documenta 14 σε Neue Neue Galerie (Καινούρια Νέα Πινακοθήκη), εγκαινιάστηκε το 1975 ως κεντρικό ταχυδρομείο και κύριο κέντρο διανομής του Κάσελ. Ωστόσο, μεγάλο μέρος του κτιρίου του ταχυδρομείου έχει πλέον εκκενωθεί ως απόρροια της ιδιωτικοποίησης και της ψηφιοποίησης των ταχυδρομικών υπηρεσιών. Το κτίριο είναι σήμερα ένας τόπος που συμβολίζει το μεταφορντικό μοντέλο εργασίας, ένα μέρος που έχει άμεσα σημαδευτεί από τον αντίκτυπο της εικονικοποίησης στον τομέα των υπηρεσιών της οικονομικής παραγωγής, με τους άδειους χώρους του να γίνονται μάρτυρες της τελικής φάσης ενός ξεπερασμένου μοντέλου οικονομίας. Σήμερα, το αρχιτεκτονικό σαρκίο του στεγάζει ένα συνονθύλευμα δημόσιων υπηρεσιών, όπως η Διεύθυνση Οδών και Μεταφορών της πόλης, η Hephata Diakonie (μια ευαγγελική οργάνωση που ασχολείται με την υποστήριξη και την κοινωνική επανένταξη νέων), και ιδιωτικών φορέων, όπως η αλυσίδα γυμναστηρίων McFit, που βρίσκεται ακριβώς πάνω από την κύρια έκθεση της documenta 14.

Απηχώντας αλλά και επαναπροσδιορίζοντας το παλαιό ταχυδρομείο ως σύμπλεγμα διανομής, οι καλλιτέχνες που εκθέτουν εδώ τα έργα τους χρησιμοποιούν τους άξονες μεταξύ Κάσελ και Αθήνας ως γραμμές αναχώρησης και άφιξης. Εδώ τα έργα τέχνης διερευνούν τον μόχθο της διάδοσης – μέσω ταχυδρομείου, στη ράχη αλόγου, διά μέσου σωμάτων ή τελετουργικών. Η έννοια της αναδιανομής διευρύνεται για να συμπεριλάβει ευρύτερα ζητήματα σχετικά με την παραγωγή της ιστορίας, με τον τρόπο που ορισμένες πολιτικές συνθήκες δημιουργούν έναν κώδικα αξιών που, με τη σειρά του, παράγει συγκεκριμένα είδη καλλιτεχνικής δουλειάς. Πολλά από τα έργα που εκτίθενται στην κύρια αίθουσα, στον ημιώροφο και στον τελευταίο όροφο (που κάποτε λειτουργούσε ως καφετέρια και χώρος ανάπαυσης για τους εργαζομένους) γεννούν κριτικές σκέψεις σχετικά με τα σημεία τομής στην ιστορία, διαμορφώνοντας τον χώρο ως μια διαρκώς εξελισσόμενη και διασπώμενη ετεροτοπία.